Nar Ağacı

Attı adımını Settarhan. Muhabbeti, vicdanı, insaniyeti, iyiliği, adını koyamadığı o bir tek kendisine ait şahsiyeti, bütün sülalesinden kopup da sadece kendisinden ibaret olan o yanı daha ağır gelmişti. Aramadı, peşlerine düşüp de bir köşede kıstırmadı o ikisini. Azam' ı saçlarından sürükleyerek ardı sıra çekmedi. En fazla nefret ettiği anda dahi onun inkar edemediği güzelliğinin karşısında öfkesini şehvetle bilemedi. Kendisine de ait olan geçmişe ihanet etmedi.
Ama artık buralarda durulmazdı, şimdi ona bir hicret lazımdı. Mah-ı Muharremdi. Her yan Kerbela. Varsın olsun, Hüseyin olmak Yezid olmaktan yeğdi.
Okunmaya değer bir kitap.