Oniks (Lux, #2)

Nasıl başlasam bilemiyorum. Kitap henüz bitti ve çok güzeldi. Şuan aklımdan geçen tek şey ''Daemon, Daemon,Daemon..''

Öncelikle, kapağın rengi beni benden aldı, moru çok fazla seviyorum.
Gelelim kitaba.
Başlarda biraz sıkılır gibi oldum ama bırakmadım tabi ki. Katy'nin davranışları bazen beni sinir etti. Daemon'ın aralarındaki bağ yüzünden yakın davrandığını söyleyip durdu! Onu kendinden uzaklaştırmayı da denedi. Bu kızda hiç akıl yok, diye düşünüyorum bazen.
Sonrasında kitaba yeni bir çocuk dahil oldu. Blake. Zaten çocuk okula geldiğinden beri ondan hoşlanmamıştım, bir şeyler olduğu belliydi. Daemon, Katy'ye defalarca ondan uzak durmasını söyledi. Ama tabi ki Katy öyle bir şey yapar mı? Bir kerecik olsa şu çocuğun lafına güvenip dediğini yapsa. Öf.
En önemli kısma geliyorum: Daemon romantikti! Evet, şaşırılacak bir şey. Bizim öküz gitmiş, yerine romantik mi romantik tatlı mı tatlı biri gelmiş. -Tamam yine arada bir şeyler yaptı ama,neyse.- Ayrıca, kıskançtı. Blake'e takmadığı ad kalmadı. Neredeyse B ile başlayan bütün isimleri kullandı. Tabi Katy de sürekli Blake diye düzeltmek zorunda kaldı.
Bir de, Katy'nin güçleri var tabi. Bu konuyla ilgili pek bir şey yazmayayım yoksa spoiler verebilirim. -Zaten şuan spoiler vermemek için kendimi zor tutuyorum, bütün kitabı ayrıntılarıyla yazasım var..- Sadece şunu söyleyeyim, Daemon yakınlardayken onu hissediyor, eşyaları hareket ettiriyor falan...
İlk kitaba göre aksiyon da fazlaydı. İlk defa bir kitapta bu kadar güldüm, hüzünlendim ve gerildim diyebilirim. Dawson ve Bethany ile ilgili de birtakım olaylar vardı.
Ve o son! Nasıl bir yerde bitti öyle. Mutlu bir sondu aslında ama ben neredeyse ağlayacaktım. -Çok duygusalım,biliyorum.-
Daemon'ın anlattığı bonus bölüm de güzeldi.

*Başlarda sıkıldığım ve Katy'nin davranışlarına sinir olduğum için 9 puan veriyorum.