Türkçesi son derece duru ve anlaşılır cümlelerle yazılmış bir roman. Aynı güzellikte ve düzgün cümlelerle yazılmış kitapları bulmak zor. Üstelik Kırım Türklerinden olan yazarın yazması ve günümüzde Türkiye'de yetişen Türk yazarlarından daha güzel bir Türkçe kullanması şaşılacak bir şey. Umarım kendini yazar zanneden bir çok densize ders olur. Bir kitap yazmak için bin kitap okumak gerekir.
Kitabın son kısmı hoş bir şekilde bağlanmamış olması sanırım yazarın yaşadığı olaylardan etkilenmesi nedeniyle olduğunu düşünüyorum. Sonu üzücü olması beni hayli etkiledi.Allah'ım neden hep Türkler'den insanlık görürlerken kendileri her türlü kötülüğü yaparken bizleri barbar olarak nitelerler hala anlamış değilim.Adalet ne zaman topuzunu kullanıp hakkı olana hakkı teslim edecek?