Ortaçağ İranı'nda ve Anadolusu'nda Şiilik İzlerinin Arka Planı: Alamut Sonrası Nizari İsmaililiği (13- 15. Yüzyıllar)

Alamut kalesi, İran’daki diğer İsmaili kaleleri gibi 1256 / 1257 yılında Mogollar tarafından yıkılıp yok edilmiştir.

Ancak bu olay, hiçbir şekilde Alamut İsmaili reformununun sonu olduğu anlamına gelmemeli; sadece sufi hırkasına bürünerek gizliliğe çekildi, başka bir deyimle sufi hırkası altına gizlendi.

Sufizm ve sufizmin anlamı ve köklerinin aynı sorunu yeni bir günün ışığına çıkaran uygun alanları önceden tahmin etti. Öyle ki İsmaililer, çok sayıda sufizm üstatlarını hep kendilerinden birileri olarak gördüler;

Sanai’den (1151’e doğru) Attar’dan (1230’lar)itibaren, Celaleddin Rumi’den (ölm. 1273) Huccet rolü üstlenmiş Şemsi Tebrizi’ye (ölm. 1247), Kasım-i Anvari’ye (1434) kadar..