Prensin Gelini (Effingtons #4)

yorum için: https://illekitap.blogspot.com/2021/11/victoria-alexander-prensin-gelini.html

"Bu evliliği bitirmek istemiyorum, Nige." Bu sözcükler daha ağzından çıkarken Rand bunların ne kadar doğru olduklarını fark etti.

"Neden?"

"Çünkü ben..." Neden? Asıl soru buydu, değil mi? Bu basit bir onur meselesi değildi ama bu noktada Rand, nereden bakılırsa bakılsın, Jocelyn'i yıkmıştı. Bu skandal endişesinden de değildi. Hoşuna gitsin timesin, bu evliliğin bozulması zaten skandal olurdu. Bunun guru ya da sorumlulukla ilgisi yoktu.

"Sen ne?" diye ısrarla sordu Nigel.

Rand yanıt kehribar sıvının içinde yüzüyormuş gibi gözlerini bardağına dikti. Jocelyn'in gözlerinin rengiydi bu.

"Ondan vazgeçmek istemiyorum," dedi Rand hafif bir sesle. "Hiçbir zaman."

"Çünkü?"

"Çünkü..." Rand derin bir nefes alıp dayısının gözlerin baktı. "Ondan ayrı yaşayabileceğimi sanmıyorum. Tek bir gün, tek bir dakika bile." Rand başını salladı. "Jocelyn benim ilk başta bir eşte olmasını istediğim özelliklere sahip bir kadın değil ama her geçen gün daha çok benim istediğim kadın oluyor. Ya da belki ihtiyacım olan kadın. Bundan sonra hayatımı yanımda Jocelyn'le birlikte gözümde canlandırabiliyorum ve gördüğüm şey çok hoşuma gidiyor." Rand omuz silkti. "Tüm bunlar çok kafa karıştırıcı."

"Bu aşk, evlat."


***


"Önce onun kalbini kazan Rand. Ve sabırlı ol. Beklemene değecektir. Aşık bir kadından daha sadık, daha neşeli ve daha tutkulu bir şey yoktur. Ve bir kadın için iyi bir erkeğin aşkından daha iyi bir şey yoktur."