Ruhlar Evi

Notos tarafından geçtiğimiz aylarda en iyi on latin amerika kitabından biri seçilen Ruhlar Evi kanımca ilk 20'ye bile dahil olamayacak bir roman. Tabi ki bunun için gerekli argümanları sunmak için elimi taşın altına da sokacağım.

Gelelim Allende'nin Ruhlar Evi'ne. Büyülü gerçekçiliği alt yapıya oturtan roman bunda başarılı olmasına oluyor ama etkileyici olmuyor. Bunun nedenlerinden biri kitaptan yaklaşık 15 yıl önce yazılmış olan Marquez eseri Yüzyıllık Yalnızlık bu kitapta söylenen her şeyi zaten ifade etmekle kalmıyor, fazlasını söylüyor ve daha etkileyici oluyor. Allende'nin dünya dışı konumlandırdığı öğeler genelde ökilt mertebeden çıkamıyor. Rosa güzeller güzeli, evet fakat Rosa yeşil saçları taşıdığı deniz canlısı hüviyeti tamamlanmıyor misal. Eksik, gedik bir yapıya gelen Clara ve Esteban romanın etkileyici tek karakterleri olsa da şu bir gerçek ki asla unutulmaz karakterler olarak zihindeki boşluğa doldurulmuyorlar.

Bir roman yeni bir şey söyledikçe, edebiyatının içine yeni bir motif kattıkça güçlüdür, Allende'nin romanı darbeyi anlattığı için güçlü olamaz, allende'nin romanı zaten söylenmiş şeyleri içeriğe ancak oturtabiliyor.

Kusurları ezber söylemlerle buğulaştıran ülkemiz sözde aydınları ve edebiyat otoritesi bellenmiş insanların da aslında kalıpların dışına çıkamadığını görüyoruz. Ruhlar evi olsa olsa ortalama bir roman.