aklınıza geldikçe herhangi bir sayfası açılıp okunacak bir kitap. Elime aldım, bırakamadım durumu yok çünkü hep aynı şeyi okuyormuş hissi veriyor insana.Hatta birçok yerde sanki o cümleleri o kurguyu başka bir yerlerde duymuşsunuz gibi, bazen bir şiirin mısrası cümleye dönüştürülmüş gibi... ama ara ara okunursa güzel Amaçladığı gibi 'hah, ben!' dedirtiyor insana.
Bir de kelimelerin harf sayılarına biraz fazla takılmış yazar, başta hoştu ama sonra sıkıcı geldi. bazen sıkılarak bazen keyifle okudum yani.
Bir de yazara özel ricam, n'oolur -de ekinin kullanımını öğrenin. Tarih sizi, kelimelerle arası iyi, fakat dönemin mesajlaşma ve sosyal medyanın etkisiyle bozulmuş Türkçe'sine kapılmamış olsa da ekleri doğru kullanamayan bir yazar olarak bilmesin.