Şah İsmail ve Yavuz Sultan Selim in amansız mücadelesini iki tarafın gözünden de anlatıyor.Bazen ikisine de hayran olurken,bazen ikisinin de yaptığı zulümleri hatırlayıp ikisinden de nefret ediyorsunuz,"neden birbirleriyle savaşmak yerine dost olmuyorlar?"diye düşünüyorsunuz.
O dönemin aşklarına da hayran olmamak elde değil hani...
O dönemin aşkları bile bir başka... Dönemin o ince ve zarif havası sirayet etmiş aşklara...Öyleki bir aşık sevgilisine şu cümleyi edip,düşmanın eline düşmesin diye,içi kan ağlayarak onu öldürebiliyor:" Olmaya ki dudaklarından bir başkası murat almasın,düşmanımın eli sana dokunmasın.
Daha nice şairane cümle var.Kesinlikle tavsiye ediyorum.