Sahilde Kafka

Murakami hikaye anlatımı konusunda en az S. King abimiz kadar çenesiz. Bazı benzetmeler konusunda ise rakipsiz bir hayal gücü parçalama ve birleştirme yeteneğine sahip. Kitap ilk başlarda farklı konusu ve akıcılığı ile sizi içine çekiyor her abartılı cinsel yaklaşımda kitap sizden uzaklaşıyor ama tekrar sizi bir daha yakalıyor. Sonu ise bir çok konuda havada kalıyor. Malum cümle bizden bir son bulmamızı istiyor ama o son yine o malum cümleye dönüyor.
Kedilerle konuşma konusunda gogol'dan bir alıntı görüyorsunuz,
keza felsefe konusunda da sanki oraya bir yerden yapıştırılmış gibi aynı şekilde klasik müzik ve müzisyenlerin hayatlarından parçalar konusuda sanki kopya edilmiş gibi duruyor ama çok fazla sırıttığını söyleyemem.
Sonu umursamazsanız yine de zamanınız varsa okunabilecek bir kitap. Zamanım yok derseniz ve okuyan bir arkadaşınız varsa
Nakata'nın ben deniz diye başlayan cümlelerinin altını çizmesini isteyin arkadaşınızdan ve onlara göz atın.