Sahilde Kafka

Farklı bir kitap, biraz bilim kurgu tadı var, sonunu size bırakıyor. Kafka Tamura'yı okurken gözünüzde canlandırdığınız da ona sarılıp teselli etmek istiyorsunuz. Kafka'nın yalnızlığı, terkedilmişliği ve bunu onun zaman zaman kabullenişi, zaman zaman isyanı beni çok etkiledi.

Böylesine bir metafor girdabının bu kadar yalın ifade edilebilmesi muazzam bir şey doğrusu.Gizemli ama bir o kadar da açık, karışık ama aslında bir o kadar düz. Gemici düğümü gibi bir roman. Tüm o karmaşık düğüm doğru noktadan tek bir hareketle çözülüyor. O noktayı bildiğiniz sürece de düğümün çözülüp çözülmemesinin bir önemi kalmıyor aslında. Ve insanoğlu hayatında bir kere de olsa o noktayı biliyor gerçekten. Belki bu açıdan biraz entelektüel birikimden ziyade doğru zamanda okunması gereken kitaplardan biridir. Nedense her okunuşta aynı tadı vermeyeceğini, her seferinde farklı bir yönüyle cezbedeceğini düşünüyorum.

Romanın en dikkat çekici unsurlarından biri de karakterleri. Finalde dahi hiç birini yargılamadığımı farkettim. Duygu olarak da her birine neredeyse eşit yaklaştım. Tabii Nakata'ya biraz daha sevgi ve Oşima'ya biraz daha saygı besliyor olabilirim. Ama kurgu dahilinde hiç birinin diğerinden çok daha özel ya da daha nefretlik olduğunu düşünmedim.

Bir bütün olarak roman çok akıcı ve sürükleyici. Final mi? Varsayım olarak geçerliliğini koruyor... ;)

Bu kitabın gerçek değer 3 puan ama vikitaptaki gereksiz yüksek puanının biraz olsun gerçeği yansıtabilmesi için 1 puan verdim. Öncelikle şunu söylemeliyim bu kitabı büyük umutlarla aldım neredeyse her forumda her sitede övgülerle anılıyor. İlk Haruki Murakami tecrübem oldu ve hiç memnun kalmadım ki japon kültürünü ve üslubunu severim direk atlarım. Ona rağmen üslubunu zayıf ve 600sy uzatılmasını gereksiz buldum. Kitaptaki felsefi tartışmalar çok basit ve yavandı, azıcık da olsa yaşam-ölüm-bundan sonraki hayat üçlemesini kafasında netleştirmiş insanlar çok sıkılacaktır. Ayrıca internet yorumlarında kimse kitabın üstüne kurulduğu kehanetten bahsetmiyor.
Dikkat! Bu noktada sonrası SPOILER içerir:
Detaylara gelirsek Kafka Tamura evden kaçmak için 3sene hazırlık yapıyor ve kimseyle ilişki kurmuyor ama maşallah kaçar kaçmaz sosyal kelebek,gittiği her yerde izzeti ikram. Bir tek Nakata-Hoşino ikilisini sevmiştim onları da sonunda halletti ve aşırı gereksiz cinsel içerik vardı, onu da Japonların duygusuz cinsel iştahlarına veriyorum.

Karakterler ve kurgu birbiriyle uyumlu değil. Çok dikkatli kullanılmazsa fantastiğe dönüşmesi çok kolay olan gerçeküstü öğeler, onun romanlarında çok sakil duruyor. Benliğini yitirdiğinin, metamorfoza uğradığının farkında olan kahramanlarının iç dünyalarına sokulamıyor ve nedense bana tüm kahramanları yapay geliyor.

Kendini ararken kendinden kaçma, yaşamın sıkıntılarına katlanamama gibi şiirsel temaları Büyülü Gerçekçi bir tavırla ele alma çabasını takdirle karşılasam da bence gerçeküstü öğelerin kahramanlarla ve romanın dokusuyla bağdaşmaması Murakami'nin mesajını bu yöntemle anlatmasına engel olmuş. Daha gerçekçi şeyler yazıp temasını kurarsa derdini anlatır. Bu haliyle -Marquez'den sonra Büyülü Gerçekçi yazmaya çalışan hemen her yazar gibi- dokusuyla uyuşmayan plastik romanların yazarı olmaktan ötede değil bana göre.

Haruki Murakami'nin okuduğum ilk kitabı, bir gecede bitirdim, muhteşemdi.

Bunca yıldır kitap okuyorum, böyle uç ve kastırılmış bir benzetme görmedim!
"tembel bir cüce davulun üstüne çıkmışda ayaklarını sürtüyormuş gibi bir gökgörültüsü sesiydi"
Kitaba dönecek olursak 650 sayfalık bir kitabı bu kadar hızlı okuduğumu hatırlamıyorum, dil olarak son derece akıcı -öyküye nazaran- çevirmeninde büyük bir başarısı var. ama hiç sevmedim. Hiç sevmediğim birşeyi bu kadar hızlı bitirmem de ilginç oldu tabi. zati bolca ironiden bahsediyor kitap. ne de olsa doğan kitap. bir kez daha iyi bir yayınevi olmadığını ortaya koydu. tepkilerle uğraşmamak içinse herkesin zevki kendine der gözlerinizden öperim.

Çok beğendim!

Anlatımı,kurgusu,karekterleri,çevirisi çok güzel.Okurken kesinlikle kitabın içine giriyorsunuz.Bitti diye üzüldüm devamı olsa günlerce okurdum herhalde.

Murakami'nin okuduğum 2.kitabı.Haşlanmış Harikalar Diyarını daha çok beğenmiştim. Bu kitaptaki bazı bölümleri oldukça uzun ve abartılı buldum. Ama 2 kitabında da sergilediği müzik zevki ve karakterlerine dinlettiği şarkılar, onun müzik hakkında derin bilgilere sahip olduğu izlenimi bıraktı bende. Kahramanın dinlediği şarkıları okurken ben de açıp dinlemeyi alışkanlık haline getirdim. Ayrıca bu kitaptaki kahramanın yediği erişteler kitabı okurken canımın erişte çekmesine neden olup bol bol erişte de yememi sağlamıştır :) Kitap okumayı yazarla bir paylaşım olarak görüyorum ve Murakami'nin paylaşımları içten ve eğlenceli..Can sıkıntısında okunabilecek bir kitap..

kitap fantastik türde bir kitaptı ve bu yazarın okuduğum ilk kitabıydı severek okudum elimden bırakamadım çok heyecanlıydı.kitapta bir iki sahne nedeniyle biraz puan kırdım onun haricinde süperdi, çok ilginç karakterleri ve apayrı yaşamları bir araya getirmesi bağlaması her alandan bir parça tattırması yazarın yeteneğiini sergilemesi olarak görülebilir. okumadıysanız okuyun mutlaka okuyun:)