"recreat, recreat, xagoran temre xagoran" lafı hala zaman zaman, bir öfke nöbeti öncesinde bilhassa, gözlerimin önünde neonlar gibi parlıyor. özge baykan’ın “diyelim ki misafirinizin intihar edesi geldi” eseri geliyor aklıma hep, o turuncunun ihtişamıyla içimden geçiyirorum, bir adım öne at, gülümse...
ilk gençliğimin beni çok etkileyen, bitmeyen bluğ çağımın baş mimarı süper kitap