Şehir ve Şehir

Şehir ve Şehir, tuhaf kurgu denen türün oldukça başarılı bir temsilcisi; çünkü kitabı tam olarak hiçbir türe sokamıyorsunuz. Ama yanlış anlaşılmasın, bu kesinlikle kötü bir şey değil. Tam tersine heyecan verici...

Mieville, iç içe geçmiş iki şehir olgusunu gerçekten de çok başarılı bir şekilde işlemiş romanında. Yan yana yürüseler de birbirlerini görmemeyi "öğrenen," birbirlerinden kaçınan iki halk fikrini çok sevdim. Şehirlerin birbirinden farklı olması, arada yazarın sosyalist damarına da denk gelmemiz sevdiğim bir başka güzel ayrıntıydı. Ama favorim kesinlikle İhlal fikriydi. Kitap boyunca en çok merak ettiğim, hakkında daha çok şey öğrenmek istediğim, sonunda da bir nebze de olsa buna kavuştuğum İhlal, şüphesiz son zamanlarda okuduğum en çarpıcı kurgu öğelerinden biriydi.

Eleştirimse cümle yapılarına, kurgunun sona bağlanış şekline ve biraz da editörsel kısıma. Mieville bu kitabında daha kısa ve kesik cümleler kurmuş. Türkçeye çevrildiğindeyse bu cümleler iyice kısalmış. Atıyorum, "I went to my house," cümlesi bizde direk olarak iki kelimelik, "Evime gittim," cümlesine dönüşüyor. Bu da kitabın telgraf havasına bürünmesine neden olmuş biraz. Bir de karakterler hiçbir cümlelerini tamamlamıyorlar. Çoğu 3 nokta ile bitiyor, aksi gibi sık sık soruya soruyla karşılık veriyorlar. Ama bir yerden sonra tıpkı şehirliler gibi bunu "görmemeye" başlıyorsunuz, çünkü konu feci ilgi çekici. Kurgunun da son 30-35 sayfada pat diye çözülmesi, okuyucuya hiç ipucu verilmemesi ve hep muallakta bırakılmak beni biraz üzdü açıkçası.

Bir de çok fazla olamasa da tırnak işareti hataları mevcuttu ki zaten kısa olan diyalogları iyice anlaşılmaz hale getirmişler maalesef. Neyse ki bu durum 2 elin parmaklarını geçmiyor.

Her şeye rağmen gayet güzel bir kitaptı Şehir ve Şehir. Sırf iç içe şehirler, görmeme ve İhlal kavramları için bile okunmayı hakkediyor.