Sıdıka

Sıdıka

Kımıldanır mahallemin daralan ruhu
Basma perdelerimde gün batarken
Atıp saatler süren uykusunu
Odama uzanır akasyam pencereden
Kırmızı uzak damlarda bir serinleme
Uyanır gündüz uykusundan evler
Kapılarda işleri ellerinde
Kadınlar giyinip kocalarını bekler
İyi insanların ruhudur yakınlaşır
Takunya sesleri gelir evlerden
Yalnız bu dem rahat bir dünya taşır
Bin mihnet dolu kafasında yorgun beden/Orhan veli
Sıdıka bana hep Orhan Veli´nin Mahallemdeki Akşamlar için şiirini hatırlatır. Yalnızca bu dem rahat bir dünya taşır/bin mihnet kafasında yorgun beden. Sıdıka böyle biriydi aslında. Penceresinden dünyaya bakan hayaller kuran duyarlı kız. Dünyaya, sanata, hayata sessiz kalamayan. Eskiden her mahallede vardı. Okutulmayan ama kendini geliştirmiş bir kız çocuğu. Sanki kendisine biçilen hayata karşı bir cevaptır