Sis ve Gece

Kitabin kurgusu cok iyi, dili ise oldukça akiciydi. Bir cirpida okuttu kendisini. Mit görevlisi Sedat'in, onca övgüler dizdiği esini aldatmasini ise, sinir olarak okudum. Kahramanimiz istihbaratci bir polis değilde, siradan bir memur olsaydı yine aldatir miydi acaba merak etmeden edemedim? Ama yazarin cizdigi Mine karakteri, bana cok masum geldi ve kizamadim ona. Sedat'a da ayni sekilde. Kitabin sonu ise cok dramatikti. Icim burkuldu o son sahneyi zihnimde canlandirdigimda. Ayrica detaylardaki arka sokaklardan insan manzaralari, kendi köselerinde kalakalmis azinliklarda cok iyiydi. Yalniz rüyalari sevmedim. Nedense rüya/kabus unsurunu cok kullaniyor Ahmet Ümit kitaplarinda ve cok uzatıyor. Okuyucunun tercihine kalmis bir sey ama benim acikcasi pek hoşuma gitmiyor bu ikili.