Soneler

ben başka bir ozanım. öbür manzumeciler
boyalı güzel görür kalemi alır ele
göğü tutup onunla yazdıklarını süsler
her güzeli benzetir kendindeki güzele.
hem de ne şatafatlı teşbihler çifter çifter:
güneşle ay; toprağın denizin cevherleri
nisan tomurcukları nice bulunmaz şeyler
yeryüzünü kuşatan o cennet çemberleri.
ben gerçeği yazarım benim sevgim gerçek ya:
inan olsun sevgilim güzellerin güzeli
ana yavrusu gibi pek parlak olmasa da
gökyüzünde yanan o altın kandil misali.
onların boş lafları olamaz benim işim:
satacak değilim ki niçin övecekmişim.