Sonsuzluğun Kıyısında (The Edge of Never #2)

"Hepimizin dünya karşısında zayıf düştüğü anlar vardır. Gün gelir, acı yok olur gider. Acının sizi değiştirmesine izin vermeyin."
~

Kitap hakkında çok karışık duygular hissediyorum. Aslında Andrew ve Camryn'ı tekrar görmek çok güzeldi ama biraz da zorlama bir kitap gibiydi. İlk kitap bende harika duygular uyandırmıştı ve finali harikaydı. Yani okuduğum romanlar arasında ilk ona girerdi. Çünkü insanın içinde normalde fark edemeyeceği duyguların uyanmasını sağlıyordu. Bir şeyler için cesaretlendiriyordu.

Bu kitapta da vardı öyle şeyler ama ilk kitap kadar etkilemedi beni. Kitap yazılmak için yazılmış gibi geldi bana. Hele finali... Böyle bir seri öyle bir finali hak etmiyordu bence. İlk kitaptaki gibi daha Andrew ve Camryn stili bir final olmalıydı.

Sevmedim deyip kestirip atmak istemiyorum çünkü kitapta sevdiğim yerler de var cidden. Ama ilk kitap gibi değildi nedense. Bu kitapta benim en çok beğendiğim şey diğer kitaba oranla Andrew'un bakış açısından daha fazla bölüm okumaktı sanırım. Çünkü ben onu daha çok sevdim... Üzgünüm Cam ama gerçekler 😄 Özellikle Andrew'un her şeye rağmen Cam'e olan inancını bir an bile kaybetmemesi çok güzeldi.

Kısa kesmek gerekirse eğer aslında yine severek okudum kitabı ama olmasa da olurdu. Hatta o sonla keşke olmasaydı diyeceğim ama neyse... Eğer Andrew'u biraz daha okumak, sevmek isterseniz alın okuyun. Fakat ilk kitapta olduğu gibi mutlaka okuyun demiyorum.