Sonsuzluğun Sonu

Diyelim ki bir yapay zeka ile yaşıyorum. Hayatım nasıl olurdu acaba? Düşünün sürekli analizler yapan, yaptığınız hataları ve çelişkilerinizi size gösteren bir bilgisayar ya da robot, yok yok istemem. Bu da yetmiyormuş gibi Asimov'un romanında insandan devşirilmiş 'Sonsuz' denen tür. Sonsuz ayrıcalıklı bir tür; yaşlanmıyor ve ölmüyor, bir de zamanlararası seyahat etme hakkına sahip. Bu zamanlararası seyahat etmek (zamanda yolculuk) de uluslararası yolculuk gibi, hiçbir farkı yok, sadece zaman artık mekandan soyutlanmış. Bir de şu anki halimizin devamı olan ölümlüler var tabii. Sonsuz Andrew Harlan'ın ölümlü Noys Lambent ile ilişkisi yüzyıllar sonra kurulan bu iki tür arasındaki ilk ilişki. Çünkü ölümlüler alt sınıftı, Cesur Yeni Dünya'daki Vahşi Ayrıkbölgesi gibi. Asimov aslında sınıf kavramını sıkça zikrediyor. Benim gibi sınıfsız bir toplum hayali kuran biri için yüz bin yüzyıl sonra sınıftan bahsedilmesi kötü haber. Ama olsun, David Harvey ne demişti: 'Distopya, daha fazla distopya yaratmalıyız.'