Söylemeyeceğine Söz Ver

Yine muhteşem bir Jennifer Mcmahon kitabını su gibi içip bitirmiş olmanın keyfini yaşıyorum. Bu okuduğum üçüncü kitabıydı ve daha sırada en çok övgü yorumları alan "Şeytanın Eli " var. Özellikle bekletiyorum okumak için, onu kendime ödül kitabı olarak addettim. Şimdilik tabi ki, sıkıcı kitaplar okuyunca böyle kitapları büyük ödül görüyorum ben. Kitabın ilk sayfalarından merak ve heyecan baloncukları resmen çoğalarak dans ediyor kafanızın içinden. Tüm karakterleri şüpheli görüp, tamam ya buldum, çözdüm derken hiç bir şeyin aslında göründüğü gibi olmadığını anlıyorsunuz. Yalnız yazarın okuduğum bu üç kitabında da hikaye hep aynı başladığını fark ettim. Şöyle ki hep çocukları bir arada geçmiş bir gurubun yıllar sonra yine yollarının kesişmesi ile seyreden olaylar şeklinde devam ediyor. Ha bu demek değildir klişe ya da hep aynı tarz sıkıcı. Asla bıkmadan, sıkılmadan, elimden bırakamadan bitirdiğim kitaplardan.