Dean ve Sam Bronx'ta bazı esrarengiz ölümleri araştırmaya gelirler. Aslında onlar için esrarengiz ölümler yoktur çünkü bu tarz ölümlere doğaüstü yaratıkların sebep olduğunu bilirler. Bu sefer ölümler Edgar Allan Poe'nın hikayelerinden sahneler içermektedir. Dean ve Sam bu gizemi çözmeye çalışırken Ash telefon eder ve arkadaşının bir hayaletle başı dertte olduğunu söyler. Hazır orada bulunan Winchester'lar buna da el atarlar. Dünyanın en kötü çalan ama en güzel müzik arşivine sahip olan müzik gurubuyla da tanışmış olurlar.
Kitapta en beğendiğim şey ise Dean ve Sam'in atışmalarıydı tabi ki. Dean'in sürekli söylenmeleri, Sam'le girdiği laf dalaşmaları... Okurken inanılmaz eğlendim, vakayı falan unuttum. Sürekli en ucuz motellerde kalan, en kötü yerlerde yemek yiyen kahramanlarımızın kahveye yumuluşları, Dean'in Bronx'un yollarında resmen sinir krizi geçirmesi beni çok eğlendirdi. Sırf bunun için bile okunabilir... :)
Kitap kapaklarını diziden görüntülerle yapmaları hoşuma gitti, bazı serilerde beğenmesem de Supernatural'a çok yakışmıştı...
Dean'in hazırcevaplığından ufak bir alıntı :
Janine: Söylesene Dean, eğlenmek için ne yaparsın?
Dean: Eğlenmek için mi?
Sam: Evet Dean, eğlenmek. Zevk almak anlamına gelen yedi harfli bir kelime...
Dean: Teşekkürler Google...