Unutma Bahçesi

Vasat kitap, kanımca. En önemli etken: egoizm.

Her şey kelimeleri kullanmak değildir. Kurgu da önemlidir. Bu kitabı beğenenlere sormak istiyorum: Ne anladınız? Yazarın yaptığı tamamen şu:

Bir zamanlar tanıdığı, ilişkisi olduğu, arkadaş olduğu, tartıştığı vs. kişileri hiçbir şekilde kafamızda canlandıramadığımız soyut bir yerde toplamış ve kendi yaşadıklarına bol bol gönderme yaparak romanımsı bir şey yazmaya gayret etmiş. Kafanızda bembeyaz bir sayfayla okuyorsunuz kitabı, aklınızda bir şey canlanmıyor.

Durum böyleyken sadece kelimelerin kullanımına bakıp "çok güzel kitap" demek olmaz. Okurları da düşünmeli yazar, kendini tatmin etmek için yazmamalı. Hadi yazdı, böyle çok ciddi bir kitapmış gibi bastırmamalı. Ayıplıyorum. Bencilliktir bu. Herkes böyle yapsa anlaşılmaz kitaplarla dolardı raflar.