Yedinci Gün

Halife efendimizce ilan edilen cihad davetine riayet eden bu zavallı askerlerin, müslüman köylüler tarafından neden defnedilmediği belki, mezarlıklarında nesebi gayri sahih şahıslar istememelerine bağlanabilir.

Köylünün evine gelen misafir yer içer, er yada geç çekip giderdi; lakin kabristanına gelince, ebediyete kadar orada istirahat edebilirdi. Galiba zabitlerde bu fikirdeydiler ki, muhtarın evinden öfkeli bağırış çağırış sedaları işitildi. Aslında askerler pek haklı sayılmazlardı.

Çünkü ordu, bu harpte donarak ölen binlerce askerin cesedini, ancak yarım asır sonra toplayıp gömecekti.

Vatanı uğruna yaşayan birine köpek, yine vatanı uğruna ölene de köpek leşi muamelesi yapmak galiba bir devlet geleneğiydi.
(Yedinci Gün Sahife 172)

Yorumcunun notu: Tarih tekerrürden ibarettir.!