İlginç bir kurgu, Barış Bıçakçı'nın "Herkes Herkesle Dostmuş Gibi"sinin belki de fikir anası... Özellikle Ali-Doğan muhabbetlerini ve Ali-Olcay aşkının geliştiği sahneleri pek sevdim; keşke bu bölümler daha uzun olsa, hatta roman bu üçlü ile başlayıp bitseydi. Son söylediğime rağmen, Sevgi Soysal'ın her sosyal sınıftan birbirinden çok farklı tiplemeleri bu kadar iyi anlatabilmesi hayranlık uyandırıcı.