Yolun Sonundaki Okyanus

seymaatasoy.com


Yolun Sonundaki Okyanus benim okuduğum ilk Neil Gaiman romanı ve inanıyorum ki son da olmayacak.

Hikaye kahramanımızın bir cenaze sonrasında çocukluğunu geçirdiği eve gitmesiyle başlıyor. Oraya neden, nasıl gittiğini bilmeden kendini Hempstrock çiftliğinde buluyor. Çocukluk arkadaşı Lettie Hempstrock'un deyimiyle -aslında göl olan- okyanus kıyısında bir banka oturuyor. Ve birden çocukluğunu hatırlamaya başlıyor.

Kitap kurdu olan kahramanımız bir gün Lettie ile tanışıyor. Yabancı yerlerde hiç rahat olamamasına karşın Hempstrocklar'ın yanında kendini güvende hissediyor. Onların diğerleri gibi olmadığını düşünüyor. Aslında yanılmıyor da. Lettie, annesi Ginnie ve onun annesi Mrs. Hempstrock sanıldığının aksine pek normal bir aile değil.

Fantastik öğeler içeren bu romanı bir çırpıda okudum. Dili gerçekten akıcı. Öykü kendini içine çekiyor. Bu kitaba kısa hikaye olarak başlayan Gaiman bile daha sonra kendini olay örgüsüne kaptırıp roman olmasına karar vermiş. Bu kısa kitaba gerçekten çok fazla şey sığdırmış.

Benim hoşuma giden masalsı bir yanı, bir anlatımı vardı. Aslında bu kitap yazarın Anansi Çocukları'ndan sonra yazdığı ilk yetişkin romanıymış. Ben de masalsı yanının yazarın büyüleyici anlatımına verdim.

Aslında bu kitap hakkında ne yorum yapacağımı bilmiyorum. Bitirdikten sonra hikaye kafamda döndü durdu. Ne yazacağımı düşündüm, aklıma hiçbir şey gelmedi. Anlatılacak çok bir şeyi yok gibi geliyor ama aslında çok şey var. Artık kesinlikle daha fazla Gaiman okuyacağım.

En iyisi okumanız.