Yüzük Kardeşliği (Yüzüklerin Efendisi, #1)

Yüzüklerin Efendisi serisinin ilk kitabını bende bitirdim!


Ah Hobitler! Çok yaygaracı ve eğlence düşkünüler. Kitabın başlangıcı sırf onların Shire daki hayatına adanmıştı. Onları okumak, yaşamak beni gerçekten yordu. Eğlenceliler ama! Bunu es geçmemek gerek. Özellikle attıkları her adımı, elflerde böyle gerçi, şarkı ile tamamlamaları beni bunalttı.


Frodonun 50 yaşında olduğunu hiç düşünmemiştim. Göstermiyor ama değil mi? Her ne olursa o Eylülün 22 sinde başlıyor yolculuklar demek daha doğru olur belki de. Sam, Frodo'nun sadık yardımcısı, kitabın sonuna doğru o sevimli espirili tavrını takınmaya başlıyor. Filmlerde ondan pek hoşlanmaamıştım ama kitaplar... onlar ayrı bir büyü katıyor.


Tom Bombadil, bu karakteri okumak çok zevli ve aynı anda sıkıcıydı. Onun her şeyi bir oyun gibi görmesi, zaman kadar yaşlı olması gibi detaylar ve onun sevgili eşi ile hayatı gerçekten hoştu.


Elflere aşık oldum desem? Kitapta çok büyüleyici çizilmişlerdi. Hikayenin hep onlarda kalmasını istedim onları okumak...Ama her güzel şeyin bir sonu var. En azından Legolas bol bol vardı. O kar üzerinde uçan ayaklarıyla bizimleydi. Sevgili Yeşil Yaprak...


Beklediğim gibi değildi ama, kötü olduğunu beğenmediğimi söylemiyorum. Sadece film bazı açılardan kitaptan çok daha görkemliydi. O konseyin toplanma anında bir ara sıkıntıdan bayılacağımı düşündüm, filmde en zevk aldığım anlardan biriydi. Özellikle arasıra girilen soy ağacı olayı benim kafamı çok karıştırdı. Sık sık wikipedia ya bakmak zorunda kaldım, neyse ki aradığımdan çok daha fazlasını bulabildim. Bazı şeyleri filmden asla anlayamacağım kadar iyi anladım. Herkesin kesinlikle okuması ve kendini bu büyülü dünyaya kaptırması gereken bir kitap.


Arada sıkılacağınızı unutmamanız gerek.


Bu ara Aragon ve Arwen'in ilişkisine dair hiçbir şey yok. Filmde onların evlenme sahnesi var ama kitapta sadece kral prenses ve Aragorn'un bir masada otururken olan sahnesinden başka pek bir şey yok. Kandırılmış hissediyorum. Onların ilişkisi yok demiyorum tabii, sadece kesin konuşmazdım.


Gandalf'ın o gizemli ben bilirim konuşmalarından tek sıkılan ben miyim acaba diye düşünmeden edemiyorum. Ama adamın ölümü bile tarz sahibi bunu kabul etmesem haksızlık etmiş olurum.