Kitaplardan En Sevdiğimiz Alıntılar

Sen yokken nasıl var edebilirsin artık kendini?

Kimsenin yanımda kalmayacağıyla terbiye edildim.

Birbirimizden ayrılmadıklarımız çünkü hep ayrı kalarak yan yana vardıklarımız.Ben bir senden ayrıldım,o kadarı da yetti.Ne güzelmiş böyle insanların birbirine konması,bir uçması.Biz ayrıldığımızda bir yaşam olasılığından ayrıldık.Bedeli ödendi paylaşılmış her mutluluğun.Ayrıldığımızda bölüşülmüş iki yarım mutluluk değil,paylaşılmamış bir keder kaldı.Mutluluk pay edilemiyormuş ayrılanların arasında.Bu gece yılbaşı.Başlanacak ne kaldıysa..

Zaman duygusunu köreltiyor yalnızlık.Çağlar öncesi ve sonrasını mümkün kılıyor,sonsuzluğa terk ederken şimdiyi.

Çok denedim tersi ve yüzüyle her şeyi.Olduramadım.

İki kalp arasında en kısa yol:
Birbirine uzanmış ve zaman zaman
Ancak parmak uçlarıyla değebilen
İki kol.

Duran anılar vardır,zaman birimlerinin ölçemediği,kişiye özel zamanlar.Öyle bir andı.Dua gibi,iç çekiş çekiş gibi.Deprem gibi,aşk gibi.Doğum ve ölüm gibi...Görünüşte bir kapı kapatmıştı,kim bilir hayatında kaçıncı kez.Ardından usulca çekmişti kapıyı.Her zamankinden daha hızlı bile değil.Hatta belki çok daha yavaş.Gitmişti,varacağı bir yer olmadan.Bir cuma akşamıydı.Bugünün ta kendisiydi ama zamanla arasındaki o giderek garipleşen ilişki nedeniyle bugünü de fazlasıyla uzağında hissediyordu.Sabahı ve akşamıyla bugün tek gün,aynı gün olamazdı.Sanki tüm yaşamının içinden yürümüştü..

''Böyle devam edemiyorum'' dedi sesim.''O zaman gel başka türlü deneyelim'' demedin.''Haklısın'' dedin.Dünyanın en enayi haklısı olarak kaldım.

Yokluk kendinden sonraya bir şey bırakmazmış meğer.Artık benim için ertesi diye bir şey yok,öncesi de yok.Her gün sıfır.Sıfıra sıfır elde var sıfır.Eklenen ya da azalan hiçbir şey yok.

İçimde çırpınan bir güvercinle yaşamak ne demek,kimselere anlatamıyorum.