Kitaplardan En Sevdiğimiz Alıntılar

Kolay mı sandın,ben uyguluyorum diye karar mı sandın?Hepsinde ve bende çok yanıldın.

Ölümüne yaşamak var da yaşamına ölmek olmaz mı?Oldu.

Gökyüzü ötelerde değil,yanı başımda.

Sen yokken nasıl var edebilirsin artık kendini?

Kimsenin yanımda kalmayacağıyla terbiye edildim.

Birbirimizden ayrılmadıklarımız çünkü hep ayrı kalarak yan yana vardıklarımız.Ben bir senden ayrıldım,o kadarı da yetti.Ne güzelmiş böyle insanların birbirine konması,bir uçması.Biz ayrıldığımızda bir yaşam olasılığından ayrıldık.Bedeli ödendi paylaşılmış her mutluluğun.Ayrıldığımızda bölüşülmüş iki yarım mutluluk değil,paylaşılmamış bir keder kaldı.Mutluluk pay edilemiyormuş ayrılanların arasında.Bu gece yılbaşı.Başlanacak ne kaldıysa..

Bitmeyen hesaplar da var;dinmeyen uğultulu rüzgarlar,ölünemeyen ölümler.O miat dolmadıkça,boşluk olunca varlığıyla kapladıkça heryanı,başlangıç olanağı da kalmıyor geriye.Başlayamıyorsun bitiremediğin için.Bitiremiyorsun başlayamadıkça da.Salınıyorum kendimle birlikte.Ama işin acı yanı şu: devam da edemiyorsun o bitiremediğine.O artık başka bir şeye evrilmiş.Seni tamamlayan sevda değil,eksilten bir ıskalanmışlık elde kalan.

Ne siz tam mutlu oldunuz,ne de geride bıraktıklarınız.

Her şeyin bir zamanı var,derler.Genelde sabırlı olunmasına,doğru anın beklenmesine yönelik bir deyiştir bu.Ama tersi de geçerli: her şeyin,dahafazla gecikmeden,olması gereken bir zamanı da var.Ancak o zamanın içinde gerçekleştiğinde anlam taşıyan bir zaman...

Yazmak,hayatı yazıyla yaratmak,benim tek gerçeğimdi.Bir yandan onca ders kitabının anlatamadıklarını öğretiyordu edebiyat,bir yandan yüreğe ilham ve umut veriyordu.Çünkü umutsuzluğu bile yazıya dökme şansım vardı.Yazıldığında benden bağımsızlaşıyordu her şey,uçubiliyordum yüklerimi bıraktığım ve insanın hayrına dönüştürdüğüm noktada.
Derken öyle sakınımsız uçuverince kanadım kırıldı,bir türlü onaramadım.