Kitaplardan En Sevdiğimiz Alıntılar

"Gerçek adın ne?” diye fısıldadı.
Gülümsedim.
“Benim adım Udo.”
“Uuu-do mu?”
“Evet. Udo, barış demektir. Barış ne demektir biliyor musun, Charlie?”
Charlie kafasını salladı.
“Barış, insanların birbirlerine gerçek adlarını söyleyebildikleri bir zamandır.”

Küçük Arı- Chris Cleave

kitap: Prag Mezarlığı
alıntı: insanın kendi sefilliğine mazeret bulabilmesi için nefret edecek birine gereksinmesi vardır.
sayfa: 383

"İnsan sevdiklerini öldürür diye bir söz vardır ya;
aslında bakın,
insanı öldüren hep sevdiğidir."

Dövüş Kulübü - Chuck Palahniuk

Şişe içinde ırmağa atılmış mektup gibiyim. Hem ırmağın içindeyim, hem ona katkım yok. Hem diyeceğim bir şeyler var şişenin içinde kapanmış, hem ırmağın bunlardan haberi yok ve olmayacak. Hem ırmak beni bir yerden bir yere götürüyor, hem gittiğimiz yönü ben saptamıyorum. Hem ırmak bana dokunmuyor, hem ben ırmağa dokunamıyorum. Birbirimize değmiyoruz...


Pınar Kür, Akışı Olmayan Sular

Ne yaşam, ne ölüm.

Jean Christophe Grangé | Şeytan Yemini

grupta her alıntı için ayrı tartışma konusu açılmış ama ben bir başlık altında farklı kitaplardan alıntıların paylaşılabileceğini ve takibin daha kolay olacağını düşünüyorum.
bu nedenle bu başlığı açtım.
herkese iyi okumalar

Süt Gibi Beyaz Kan Gibi Kırmızı

Hiçbir şey düşünmediğimizi sandığımız zaman, aslında yüreğimizde olan şeyi düşünüyoruz demektir. Yüreğimiz, gözlerimiz, sözlerimiz, engellenemez biçimde gidip ona yani sevdiğimiz şeye odaklanırlar; hani elmanın yerçekimine karşı koyamaması gibi.

Büyüklerin bu dünyada var oluş nedenleri kesinlikle sahip olamadığımız korkuları bize anımsatmak olmalı.

Söyleyecek hiçbir şeyim yok çünkü aşk olmayınca sözcükler de bitiyor.

Ölüm artık beni ilgilendirmeyen bir sorun. Şimdi sadece hayatla ilgilenmeliyim ve mademki hayat kısa ve kırılgan, onu güçlendirmeli, doldurmalı ve bozulmaz hale getirmeliyim.

İki şey bekliyorum: Ya biri beni kurtarsın ya da dünya tam şu anda sona ersin. İkincisi, birincisinden daha kolay.

Güneş Yine Doğar

Kolumu beline doladım bana yaslandı. Pek sakindi. İnsanı; Acaba kendi gözleriyle mi bakıyor? diye düşündüren bir bakışı vardı, o anda da işte öyle bakıyordu. Dünyada herkesin gözleri kapansa bu gözler yine böyle bakar, boyuna bakardı. Sonra, öyle görünüyordu ki, dünyada böyle bakmayacağı, hiçbir şey yok gibiydi; gerçekten, koktuğu şeyler o kadar çoktu ki!

"Sahibinin en mahrem dostu olan, bileğinde nabzının atışına arkadaşlık eden, göğsünün üstünde bütün heyecanların paylaşan, hulasa onun hararetiyle ısınan ve onun uzviyetinde benimseyen, yahut masasının üstünde, gün dediğimiz zaman bütününü onunla beraber bütün olup bittisiyle yaşayan saat, ister istemez sahibine temessül eder, onun gibi yaşamağa ve düşünmeğe alışır."

Saatleri Ayarlama Enstitüsü-Ahmet Hamdi Tanpınar

Atlar doğuruyor, sütçü beygiri oluyor. Eşek, adam taşıyor, kum,harç,küfe taşıyor da sahibini adam ediyor. Sinek doğuruyor, bakkala yanaşıyor.Hamamböcekleri hamamları, arılar şehir bahçelerini, serçeler at pisliklerini, kumrular merhametli evleri, merhametli insanları buluyor.Ama o insanoğlu, ona ne iş var ne güç. Onun böcek bile olmayışına keyifle bakıyorlar. Sen okuyup yazamazsın da.İşte arada bir bir şeyler yaparsın, yaparsın ama bunlar iş değil, bunlar müsbet iş değil ?..


Lüzumsuz Adam- Sait Faik Abasıyanık

S: 31