Anka 5. Kitap
Aslıhan Doğa
Ah o mavi gözler…
Kurşun gibi saplanan kıyamet bakışlı gözler…
Uğruna şimdi ölümü göze aldığım gözler…
Bir gün öğrenebilecek mi acaba? Kalbine saplamayı başaramadığı kurşunu aslında çoktan benim kalbime sapladığını bir gün öğrenebilecek mi? Kalbimi paramparça ettiğini, ateşle kavurup küle dönüştürdüğünü ve o küllerden başka bir ben yarattığını öğrenebilecek mi?
Onun sevdikleri için verdiği savaşı şimdi anlayabiliyorum. Çünkü daha doğmamış bir çocuğu sevdim ben. Onun için savaşa gidiyorum.
Sadakatini şimdi anlayabiliyorum. Çünkü sadakat adanmak demek bir anlamda. Beni görmek istemeyen bir kadına adandım ben. Elimin bir daha asla başka bir ele değmemesine yemin ediyorum.
Ülkesi uğruna canını verebilecek olmasını şimdi anlıyorum. Çünkü ilk kez kendimi birine ait hissediyorum. Bir ülke uğruna canımı vermeye gidiyorum.
Sabrını şimdi anlıyorum. Bilinmezliğe doğru yol alırken elimdeki tek şey umut ve şimdi yalnızca umuduma tutunuyorum.
Bir gün yeniden o mavi gözleri ve onunla birlikte dünyaya getirdiğimiz bebeğimizi görebilme umudu ile yürüyorum.
Ne kadar sürerse sürsün…
Bir gün muhakkak geri döneceğim.
Ah o mavi gözler…
Kurşun gibi saplanan kıyamet bakışlı gözler…
Uğruna şimdi ölümü göze aldığım gözler…
Bir gün öğrenebilecek mi acaba? Kalbine saplamayı başaramadığı kurşunu aslında çoktan benim kalbime sapladığını bir gün öğrenebilecek mi? Kalbimi paramparça ettiğini, ateşle kavurup küle dönüştürdüğünü ve o küllerden başka bir ben yarattığını öğrenebilecek mi?
Onun sevdikleri için verdiği savaşı şimdi anlayabiliyorum. Çünkü daha doğmamış bir çocuğu sevdim ben. Onun için savaşa gidiyorum.
Sadakatini şimdi anlayabiliyorum. Çünkü sadakat adanmak demek bir anlamda. Beni görmek istemeyen bir kadına adandım ben. Elimin bir daha asla başka bir ele değmemesine yemin ediyorum.
Ülkesi uğruna canını verebilecek olmasını şimdi anlıyorum. Çünkü ilk kez kendimi birine ait hissediyorum. Bir ülke uğruna canımı vermeye gidiyorum.
Sabrını şimdi anlıyorum. Bilinmezliğe doğru yol alırken elimdeki tek şey umut ve şimdi yalnızca umuduma tutunuyorum.
Bir gün yeniden o mavi gözleri ve onunla birlikte dünyaya getirdiğimiz bebeğimizi görebilme umudu ile yürüyorum.
Ne kadar sürerse sürsün…
Bir gün muhakkak geri döneceğim.
Değerlendirmeler
Çok ama çok özlemişim..
Ah Derim ahh..
Yazar, yaşananları öyle güzel okuyucuya hissettiriyor ki; sözün bittiği yerde olduğumuzu çok güzel anlatıyor.. Sanki ne desem, nasıl anlatsam kelimeler eksik kalacak gibi..
Özellikle de kitapta Derim’in ağzından okunan bölümler vardı ki, Derim’in pusulası Aşil’den beş yıl uzakta neler yaşadığını okuyoruz.
Yazarın kitaplarının her birinin yeri ayrı olsa da Derim’in yeri bir başka bende..
Derim’in kendi içindeki benlik savaşını okurken çok etkilendim.
Anka’nın “cehennem çocuğum” demesine sebep olan iblis Derim’i de çok sevdim ben, her ne yapmış olursa olsun..
--------
“Belki de artık bırakmalıyız,” diyor içimdeki sesi. “Bugüne kadar yorulmadınız mı? Ben çok yoruldum artık.”
“Bırakamayız!” diye, kükrüyor iblis. “O pisliğin bizi yenmesine izin mi vereceğiz?”
“O pislik çoktan öldü,” diyor ufaklık kederle. “Kime neyi ispatlayacağız ki? Hem annem bizi bekliyordur.”
“Ya o?” diyor iblis, adını ağzına almadan. “Ya o mavi gözlü kadın? Ya bebeğimiz?”
Adeta dile getirmeye korktuğu bir gerçeği itiraf eder gibi “Bizi sevmeyecekler ki,” diyor ufaklık kederle. “Senin yüzünden bizi sevmeyecekler ki. Savaşmamız neye yarar? Canımın yanmasından bıktım artık.”
Baskı Bilgileri
640 sayfa
Temmuz2022 tarihinde, Theseus Yayınevi tarafından yayınlandı
Benzer Kitaplar
Şu An Okuyanlar
Okumuşlar
|