Git Kendini Çok Sevdirmeden

kabul etmek lazım ki kitaplarının isimlerini çok güzel seçiyor.

çok sıradan.

http://kitabisevda.blogspot.com/2012/08/kitap-yorumu-git-kendini-cok-sevdirmeden.html
Bugün şanslıyım, çünkü çok güzel bir kitap okudum ve birazdan yatıp uyuduğumda Arda, Ert ve Fıratı rüyamda göreceğim. Tabii ben hatırlamayacağım. Rüyalarımı hiç hatırlamam.
Bu kitap neden hoşuma gitti peki?
Hem hiç ölmeyen duyguları, hem geçmişi hemde geleceği anlatıyordu çünkü. Arda'nın ilk aşkını, ve 40 lı yaşlarındaki depresyonunu... Sevgiyi...Terketmeyi....Gençliği ve hataları...
Ert'in anlam veremediğim arayışını ve Rıfat'ın (en garip) kaçışını. (Sanırım büyük konuşamamak gerek yurdu terkeden o oldu.)
Çok kısa ve daha uzun olmasına gerek yok.
Kısmen yarım kalmış gibi, siz devam ettirin der gibi.
Umarım Ert'in bir kurtarıcı olacağını ve Türk filmi gibi kitabın sonlanacağını bir tek ben düşünmemiştim. Saçma bir düşünce ama aile olurlar dedim. Öyle bir zamanda geldi ki Ert ve ufak bir süprizle...
Gidenin yerine Dünya'yı koyamaz tabii ama yeni bir başlangıç?
Herkesin Ert gibi bir tanıdığı yok mudur? Belki...
Merakla okunacak, bir kaç saate bitecek bir kitap.
Siz yaşarken onları aslında bir yandanda izliyorsunuz.

Tam bir hayak kırıklığı. Kitap sanki orta yerinde bitti.

ismine bakınca fırtınalı bir aşk öyküsü bekledim bu kitaptan. fakat benim için vasat.

Kitap gerçekten çok akıcı okurken sıkılmıyorsun ama hikayeyi yarım bırakıp bitirmiş yazar hayal kırıklığına uğradım resmen böyle bitirmeseydi iyiydi.

güzel bir kitap

Tuna Kiremitçi'yi düşündüğümde benim de zihnimde böyle puslu bir görüntü canlanır. Yazarın kitaplarını okurken görünürde her şeyi anlatıyordur; olayları, duyguları, düşünceleri... Ama okuma süreci boyunca 'yazar benden bir şey saklıyor' düşüncesinden hiç kurtulamam... Anlattıklarının sesi o kadar yüksektir ki, geride saklananların sesini asla duyamazsınız; orda olduklarını hisseder, huzursuzca kıpırdanırsınız... Ve aslında anlatılanları puslu görürsünüz... İlk Tuna Kiremitçi kitabımı aldığımda 13 yaşındaydım. Birikmiş harçlıklarımla 2 kitap almıştım o gün. Kapağını çok beğenmiş, isminden de etkilenip almıştım sanırım. Kitapta bir bölüm Arda'nın gençliği, abisiyle İstanbul'a geldiğinde yaşadıkları; bir bölüm de Arda'nın boşanmış hali anlatılıyor... Bölümler arası geçişlerle 2 ayrı Arda tanıyorsunuz aslında. Hikaye genç Arda için kendini ve kadın-erkek ilişkilerini keşfettiği bir geçiş dönemi. Diğer Arda içinse yaşanmışlıkların yorgunluğuyla anne kucağında geçirilen bir nevi nekahat dönemi. Geceleri annesiyle televizyondaki eski filmleri izlemelerinden çok etkilenmiştim, çünkü annemle biz de yaparız bazen bunu... Ve sonuç olarak 2 Arda'nın ne kadar farklı, çok az da aynı olduğunu görüyorsunuz...

Kitapta Bu İşte Bir Yalnızlık Var'daki gibi melankolik bir hava hakim. O yaşın bakış açısıyla kitaptan etkilenmiştim, evet. Yer yer şaşırmış, bazı şeyleri Arda'yla keşfetmiştim. Şimdi okusam ne hissederim, bilemiyorum.

Kitap pek tatmin edici bir sonla bitmiyor. Gerçi diğer kitaba göre bir nebze daha 'son' diyebiliriz buna. Kitabı bitirince birine vermiştim, hatırlamıyorum; bir daha da geri dönmedi. Yıllar sonra bir sahafta çok uygun fiyata rastlamış, içimde ukde kalmasın diye yeniden kütüphaneme kazandırmıştım.

yazarın tek sevdiğim kitabı

Tuna Kiremitçi' nin ilk romanı olmasına rağmen, çok hoşuma gitti.