Gönüllü Sürgün Suerte

Gönüllü Sürgün-Suerte, hapishane günlerini felsefeyle geçirdiği için İspanyol basınının filozof gangster diye tanıttığı Claude Lucasın otobiyografik romanı. İncelikle planlanan suçların soğukkanlılıkla uygulamaya konduğu bir kara roman niyetiyle okunabileceği gibi; hapishane ve hücre yaşamının en nesnel, en soğuk, en felsefi anlatımı olarak da görülebilir. Ya da topluma karşı yazılmış çağdaş sövgülerin en ağırlarından biri olarak da kabul edilebilir.Ama aslında topluma karşı bir insan demek doğru değil Lucas için; çünkü toplum onun referans noktası ya da muhatabı değil, toplumun dışında biri o. Yeniyetmeliğinde başkalarının varlığından kuşku duyarken giderek kendi varlığından, yaşıyor olmasından, toplumdaki yerinden kuşku duyar yazar. Suçtaki mükerrer ısrarı, bir isyancının sonucu değil, kendi varlığının farkına varmasını sağlayan irkilmelerdir yalnızca; yaşayan bir Beckett kahramanıdır adeta. Tüm bunlarından ardında ise, çocukluktan yetişkinliğe geçerken içindeki sıcaklığı yitiren, yalnızlığını büyüten bir insan vardır.Bir kahraman haydut mitolojisi ya da hapishane edebiyatı değil Suerte. art arda işlediği suçların ya da yaptığı soygunların bir önemi yok Lucasın gözünde, bir otel odasının ya da bir hapishane hücresinin tavanına gözlerini dikip hayatı temaşa etmektir başlıca uğraşı; yanı başında ya da zihninde ise Emmanuel Levinasın eseri... Kendi hayatına, yaşadıklarına mesafeyle bakan, dolayısıyla her türlü mitolojiden uzak bir anlatım ve dil kullanan has bir yazar karşımızdaki. Ve başlangıçta Fransada tüm yayımcıların reddettiği bu romanın yazarı, bugün Dostoyevskiyle, Beckettle ve filozof Levinasla karşılaştırılıyor.Dibe vurmuş ümitsizliklerle en yürekten sevinçleri kaynaştıran bir eser Suerte. Ve, herkesin ihtiyacı var buna. Suerte amigos...

Gönüllü Sürgün-Suerte, hapishane günlerini felsefeyle geçirdiği için İspanyol basınının filozof gangster diye tanıttığı Claude Lucasın otobiyografik romanı. İncelikle planlanan suçların soğukkanlılıkla uygulamaya konduğu bir kara roman niyetiyle okunabileceği gibi; hapishane ve hücre yaşamının en nesnel, en soğuk, en felsefi anlatımı olarak da görülebilir. Ya da topluma karşı yazılmış çağdaş sövgülerin en ağırlarından biri olarak da kabul edilebilir.Ama aslında topluma karşı bir insan demek doğru değil Lucas için; çünkü toplum onun referans noktası ya da muhatabı değil, toplumun dışında biri o. Yeniyetmeliğinde başkalarının varlığından kuşku duyarken giderek kendi varlığından, yaşıyor olmasından, toplumdaki yerinden kuşku duyar yazar. Suçtaki mükerrer ısrarı, bir isyancının sonucu değil, kendi varlığının farkına varmasını sağlayan irkilmelerdir yalnızca; yaşayan bir Beckett kahramanıdır adeta. Tüm bunlarından ardında ise, çocukluktan yetişkinliğe geçerken içindeki sıcaklığı yitiren, yalnızlığını büyüten bir insan vardır.Bir kahraman haydut mitolojisi ya da hapishane edebiyatı değil Suerte. art arda işlediği suçların ya da yaptığı soygunların bir önemi yok Lucasın gözünde, bir otel odasının ya da bir hapishane hücresinin tavanına gözlerini dikip hayatı temaşa etmektir başlıca uğraşı; yanı başında ya da zihninde ise Emmanuel Levinasın eseri... Kendi hayatına, yaşadıklarına mesafeyle bakan, dolayısıyla her türlü mitolojiden uzak bir anlatım ve dil kullanan has bir yazar karşımız... tümünü göster