Hayaletin Garip Huyları

Okuyalı uzun zaman olmasına rağmen içinde harika öykülerin olduğunu hatırlıyorum. Özellikle kapak resmine de taşınan "Ben Bir Kapıyım" adlı öykü muhteşem bir öyküdür. Ve tabi "Bırakanlar Şirketi"ni de unutmamak gerek, çok etkileyici bir öyküdür. Her ne olursa olsun King başkadır, onun yaratıcılığı hayret uyandırıcıdır.

Stephen King'in kısa hikaye yazmakta çok da iyi olduğunu söyleyemeyeceğim. Kitabın içerisindeki çoğu hikaye filmlere aktarılmış. Her ne kadar başarılı olmadıklarını az çok tahmin edebilsem de, izlemeye çalışacağım.Elime şans eseri Altın Kitaplar Yayınevi'nden çıkma ilk basımı geçtiği için o eski kitap kokusuyla güzel okundu.

Kitaba adını veren ilk hikaye Hayaletin Garip Huyları (Sometimes They Come Back) açıkçası benim için hayal kırıklığıydı. Çıkış noktası ne kadar güzel de olsa biraz aceleye getirildiğini düşünüyorum.
İkinci hikayemiz ise Hortlaklı Köy (Jerusalem's Lot) tam bir H.P Lovecraft havasındaydı. Konu, olayın anlatılışı derken bir anda Necronomicon'a bağlanacak falan sandım. Havasını beğendiğim bir atmosferi vardı.
Üçüncü hikayemiz olan Son Bir Kadeh (One for the Road) de fazla iyi sayılmazdı. Hikayedeki esrarlı mekan gene Jerusalem's Lot olduğu için hoşuma gitti.
İşte güzel bir hikaye! Mısırın Çocukları (Cildren of the Corn) güzel bir Supernatural bölümü gibiydi. Heyecan vericiydi ve okurken çok zevk aldım. Sanırım en parlak hikaye bu oldu benim için.
Gri Madde (Grey Matter) ise diğer hikayelerden biraz farklıydı. Bu sefer konu biyolojik bir ürkütücülüğe sahipti. İdare ederdi.
Ben Bir Kapıyım (I am the Doorway), okuduğum iyi bilim kurgu hikayelerden biri oldu. Korkudan daha çok merak uyandıran gizemli bir havası vardı. Kapak resmi de bu hikayeye ait.
Canavar (The Mangler), üzerinde biraz daha uğraşılsa olacakmış aslında. Gene bir Supernatural havası vardı ancak sonu havada kaldı maalesef.
Umacı (The Boogeyman) vasat bir hikaye. Klişe, ortalamanın altı bir korku filmi çıkaracak potansiyelde.
Ne İstediğini Biliyorum (I Know What You Need) şaşırttı. Hortlaklı Köy'de beklediğimi burada bulmuş oldum aslında. Hoşuma gitti bu hikaye.
Bırakanlar Şirketi (Quitters, inc.) sigara içenlerin empati kurarak okumasıyla korkutucu olabilecek bir hikaye. İtiraf etmeliyim ki, iradesiz bir insanın başına gelebilecek en kötü şey bu olurdu herhalde.
Ve son hikayemiz Kamyonlar (Trucks) kötü bir kapanış oldu. Hızlı başladı ve iticiydi. Tatmin edemedi.

Son olarak, küçükken okuyup korkmam gereken hikayeleri bu yaşımda okuyunca etkilenmedim haliyle. Çıtır çerez niyetine okunur.

Bazı hikayelerini çok beğendim, bazılarında çok sıkıldım. Favorim, Bırakanlar Şirketi. Savaş Meydanı, Kamyonlar, Çıkıntı ve Hayaletin Garip Huyları diğer iyi olanlar. Çoğunlukla hikayeler hoş olmayan sonlarla bitiyor.