İçimin Sesi

İçimin Sesi DolayısıylaKendimle Kısacık Bir Söyleşi- Ne diye bir kitap daha?- Sorularım tükenmedi. Yanıt-deneyişlerim de öyle. Özlemlerim dipdiri; söyleyeceklerimi mahmuzlayıp duruyor. Sürekli koşturmadayım. Gel de yazma!- İçimin Sesi, -öncekiler değil miydi?- Her yazdığım içimin sesi. Bu kez, bir başka türlü içimden geldi, açık-seçik belirleyeyim, dedim. - Bu kitabın yeniliği neresinde, peki?- Dedim ya: soruları, yanıtları, havası, esintileri, duyarlığı duyarsızlığı, akıllılığı deliliği, -daha bilmem nesi, yaşantılarımı dile dökme çabalarım. Sayılası şeyler mi bunlar. - Ya daha sonra, kuşkusuz sonrası varsa?- Dura soluklana, ya da pek durmadan, hep yeniden başlamayı bitiremediğime göre: benim için sonrası varsa, sonrasını da görürüz.- Bazan...- Bazan yazdıklarının boşuna olduğunu bilmiyor musun, diyecektim, değil mi?- Boşsa boş, o zaman da susmaya dönüşürüz. İstesek de istemesek de böyle.- Yazdıklarımın okunup okunmadığına gelince...- Yazması benden. Okunacağını sanıyorum. Gerçekte: canı isteyen okur, istemeyen okumaz. TADIMLIKDerme-ÇatmaŞaşılacak şey: son yıllarda epeyce keskin bir derme-çatma bilinci oluştu bende. Orası öyle, ilk bakışta tuhaf, hantal, bulanık, ağırbaşlı bir deyimdir bilinç. Özgürlük bilinci, töre bilinci, eğitim bilinci, yaşlılık bilinci, vatan bilinci, insanlık bilinci gibi deyimler ne denli soru yüklü bir gizemle üstümüze çökerse çöksün, bilinç derken ne dediğimizin bilincindeyizdir. Ama şimdi derme-çatma bilinci diye birşeyle karşılaşınca, işin azçok bilincindeyiz sanısına kapılsak bile, anlayış gücümüz çoktan düğmük düğmük bir kargaşa tedirginliğine kaptırıp gitmiştir.Bilinç sözcüğünün çoğun büründüğü kavramsal cafcaf biryana, günübirlik yaşayışta derme-çatma, genelde: ordan burdan derlenen birtakım şeyleri birbirine çatarak kurulan azçok dayanıklı bir bütünlük anlamına gelir. İşte bu bağlamda önerdiğim derme-çatma bilinci, sözü edilen şeyi anlam boyutları yönünden aydınlık sağlama dileğime tanıklık etmekte. Şaşılacak yan da burda zaten: birsürü ıvır-zıvır ciddi ciddi incelemeden geçirilecekmiş gibi geliyor. Daha şimdiden sezer gibiyim, gene de: derme-çatmanın işini bir çırpıda bitiremeyeceğim kanısındayım. İnsan yaşamının önemli bir ögesi durumunda çünkü. Nasıl mı? Sağımıza solumuza, önümüze ardımıza somut somut şöyle bir göz gezdirmek bile bunun için yeter inancındayım.

İçimin Sesi DolayısıylaKendimle Kısacık Bir Söyleşi- Ne diye bir kitap daha?- Sorularım tükenmedi. Yanıt-deneyişlerim de öyle. Özlemlerim dipdiri; söyleyeceklerimi mahmuzlayıp duruyor. Sürekli koşturmadayım. Gel de yazma!- İçimin Sesi, -öncekiler değil miydi?- Her yazdığım içimin sesi. Bu kez, bir başka türlü içimden geldi, açık-seçik belirleyeyim, dedim. - Bu kitabın yeniliği neresinde, peki?- Dedim ya: soruları, yanıtları, havası, esintileri, duyarlığı duyarsızlığı, akıllılığı deliliği, -daha bilmem nesi, yaşantılarımı dile dökme çabalarım. Sayılası şeyler mi bunlar. - Ya daha sonra, kuşkusuz sonrası varsa?- Dura soluklana, ya da pek durmadan, hep yeniden başlamayı bitiremediğime göre: benim için sonrası varsa, sonrasını da görürüz.- Bazan...- Bazan yazdıklarının boşuna olduğunu bilmiyor musun, diyecektim, değil mi?- Boşsa boş, o zaman da susmaya dönüşürüz. İstesek de istemesek de böyle.- Yazdıklarımın okunup okunmadığına gelince...- Yazması benden. Okunacağını sanıyorum. Gerçekte: canı isteyen okur, istemeyen okumaz. TADIMLIKDerme-ÇatmaŞaşılacak şey: son yıllarda epeyce keskin bir derme-çatma bilinci oluştu bende. Orası öyle, ilk bakışta tuhaf, hantal, bulanık, ağırbaşlı bir deyimdir bilinç. Özgürlük bilinci, töre bilinci, eğitim bilinci, yaşlılık bilinci, vatan bilinci, insanlık bilinci gibi deyimler ne denli soru yüklü bir gizemle üstümüze çökerse çöksün, bilinç derken ne dediğimizin bilincindeyizdir. Ama şimdi derme-çatma bilinci diye birşeyle karşılaşınca, işin azç... tümünü göster