On İki

Çok akıcı, süper bir kurguya sahip, keyif veren bir kitap..

Vurdalak, yani Rusçada vampir... Kahramanımız yüzbaşı Aleksey, bu sözcüğü her yanını korku sarmış tiksinti dolu bir şaşkınlıkla ilk fısıldadığında romanın ortalarına doğru bir yerlerde tuhaflıklarla dolu olsa da herhangi bir savaş romanı okuduğumuza neredeyse emin olmuş durumdayızdır. Gerçi hikayenin başından itibaren yazarın bize alttan alta verdiği ve ileride daha da çoğunu vereceğini vaat ettiği olağanüstülüğü anlamamış olmamız imkansızdır. Ama yine de filmin bir yerinde gördüğümüz ve hikayenin en kritik noktasında patlayacağından emin olduğumuz o silah patlayıverdiğinde bile bile yerimizde sıçramak nevinden bir hisle sarmalanmaktan kendimizi alamamışızdır. Belki vampir sözcüğünün olağanüstü içeriğinden, belki de yazarın etkili üslubundan... Beni bir giriş paragrafı yazmaktan alıkoyup direk hikayenin en heyecanlı anında tutan kitap belki de tahmin edeceğiniz gibi “Oniki”, sözkonusu yazar da Jasper Kent.
Hikaye Napoleon’un önlenemez bir şekilde Moskova’ya doğru ilerlediği tarihlerde, yani 1812 yazında başlıyor. Kahramanımız Aleksey ve onunla birlikte çalışan üç üst rütbeli Rus askeri, cephenin gerisinde, kimi zaman casusluk da yaparak Bonaparte’ın ilerleyişini durdurmaya çalışan Ruslar kervanındalar. Ancak Bonaparte’ın ordusunun klasik yöntemlerle durdurulamayacağını da kısa süre içinde kavrıyorlar. İşte bu kavrayış yaşamlarını tümden değiştirecek bir öneriye yol açıyor. Aleksey’nin arkadaşı Dimitriy Eflak’ta Osmanlılar’la savaşırken onlara yardım eden olağanüstü savaşçıları Rusya’ya çağırmayı öneriyor. Ve on iki savaşçı eski dostlarına yardım etmek için kısa bir süre içinde Fransız işgaline maruz kalacak Moskova’ya gelerek bu dört askerle bağlantı kuruyorlar. Ancak daha en baştan savaşma yöntemlerinin alışıldık tarzın çok dışında olduğu ve karşılarındakilerin de bu tarzı sorgusuz sualsiz kabul etmeleri gerektiği ortaya çıkıyor. Böylelikle Aleksey ile arkadaşlarının ve elbette Rusya’nın en ufak bir yardıma bile çok fazla ihtiyaç duyduğu o kritik günlerde on iki garip savaşçı Moskova’nın derinliklerine dalıyorlar. Gündüzleri ortadan kaybolup düşmanlarını sadece geceleri vahşice öldüren, durdurulamaz on iki tuhaf adam...
Aleksey’in bu on iki savaşçıya dair ilk andan itibaren hissettiği, ancak bir türlü adını koyamadığı şüphenin karşılığı, onları izlemeye başlamasıyla ortaya çıkıveriyor: Vurdalak... Her ne kadar Ruslar’ın tarafında savaşıyor da olsalar Aleksey’in ilk tepkisi bu savaşçıları öldürmeye başlamak... Bir anlamda insanlığa karşı işlenen suçu durdurmaya çalışmak... İşte tam bu noktada bir asker olan ve ömrünü farklı milletlerden insanları öldürerek geçiren bir adamın savaş, suç, cinayet, vahşet ve yıkım üzerine düşüncelerini okumaya başlıyoruz. Vurdalakların vahşetine ve öldürme şekillerine şahit oldukça ülkesinin ve kendisinin savaşlarla dolu geçmişini irdelemeye başlıyor Aleksey. Önceleri onun gözünde savaşırken öldürmek bir zorunluluk, hatta bir onur. Ancak bu düşünce kendi ellerliyle ülkelerine soktuğu ve giderek amansız bir takibe, mücadeleye girdiği vampirlerle ilişkiye girdikçe yavaş yavaş kimin daha vahşi olduğunun kararını verememeye doğru evriliyor. Zira, Fransızlar tarafından yakılıp yıkılan görkemli Moskova’nın, öldürülen binlerce masum sivil insanın, derken Bonaparte’ın ensesinde Rus ordusu olduğu halde Rus kışından kaçışının ve bu kaçış sırasında önce atlarını sonra arkadaşlarını açlıktan yiyerek, donarak ölen Fransız askerlerinin acıklı görüntüsü Aleksey’e hiç de yardımcı olmuyor.
Bütün bunlar olup biterken Aleksey’in bir numaralı düşmanı olan vampir Yuda da, kahramanımıza ve biz okurlara iki anlamda hiç beklenmedik ve son derece tatsız bir son veriyor: Moskova’da görüşmeye başladığı ve aşık olduğu fahişe Domnikiia ve karısı Marfa arasında verdiği ikiyüzlüce kararın, -ki bir yanda metresi bir yanda da karısıyla ölene dek mutlu yaşayacağı sanısıdır bu- sonsuza kadar cezasını çekecek bir şüpheye boğulması... Ve vahşet dediğimiz şeyin, zevk için öldürme arzusunun, doğaüstü yaratıklara atfedilemeyecek kadar insani ve ötelemeyeceğimiz kadar yakınımızda olduğu kavrayışı...
Sözün kısası, doğaüstü yaratıkların, vampirlerin vahşeti aracılığıyla insanın içindeki vahşeti anlatmayı, bu vahşetle yüzleşmeyi tercih etmiş bir yazar Jasper Kent. Bu anlamda “Oniki”, zamandaşı olan diğer vampir kitaplarından da bir parça ayrılıyor. Oniki, vampir öykülerinin suyunun çıktığını düşünenleri de, ki oldukça haklılar, vampir öykülerine doyamayanları da, hatta tarihi romanları seven okurları da hayal kırıklığına uğratmayacak nitelikte bir roman. Ve dolayısıyla bu haftanın en şahane kitabı.

İlk çıktığı zamanlarda yapılan reklamı ve tabiki de böyle fantastik konulu bir romanın Can Yayınları'ndan çıkıyor olmasından dolayı beklentim bir hayli yüksekti, fakat olayların çok yüzeysel anlatılması ve tarihin sadece kitaba bir sahne yaratmak için kullanılmış olması gibi bazı öğeler kitabı sıradan "vampir" konusunu işleyen romanlardan farksız kılmıştır.

Can yayınlarından daha iyi fantastik kurgular yazan yazarları çıkarmalarını beklerdim.Sıkıcıydı gerçekten! Farklı bir anlatım ve konu verilmeye çalışılmış ama her seferinde sayfalar beni boğdu resmen.

Vampirler, korku edebiyatının sevmediğim türlerinden biridir..
Fakat Jasper Kent'in bu kitabındaki anlatım bana neredeyse vampirleri sevdirecekti:)
Diğer iki kitabını da aldım ve elimdeki kitap biter bitmez başlayacağım...
Sonundaki sürpriz beni çok şaşırttı..
Yorumlara baktığımda çok beğenilmediğini gördüm fakat ben çok sevdim bu kitabı :)

Kitap okumayı sevdiğim için sonuna kadar okudum ama vampir hikayelerini sevmiyorum oldukça saçma geliyor bana...

Bu romanı fazla abarttılar. Sayfa atlayarak okuduğum bölümler oldu.

kurgusu ilgi çekici tarihle içiçe bir roman

Serinin kalanını merak ediyorum...

Çoook reklam kokan bir kitap. Acayip pohpohlandı aman mükemmel aman Rus tarihi hem de vampirli,gerilimli; netice sıfır. Ne sürükleyicilik ne öyle insanı alıp götüren bir üslup. Sonuna kadar okudum belki bir umut düzgün bir sonuca bağlar diye o da yok. Kocaman kitap okuyorsunuz elinizde bir şey kalmıyor. Vaktiniz varsa ve vampirli, aşklı piyasa kitabı tam benim tarzımdır diyorsanız okuyun, yoksa gönül rahatlığıyla daha iyi bir kitaba geçebilirsiniz.