Polonya'da Bir Kuş Var - Avrupa Eğitimi

Ünlü Fransız romancısı Romain Gary, bu romanında, Alman işgali altındaki Polonya'da gizli bir direniş örgütünün öyküsünü anlatıyor. Jean-Paul Sartre, bu roman yayımladığında, büyük bir coşkuyla yazdığı bir yazısında, Polonya'da Bir Kuş Var, direniş üstüne yazılmış en iyi romandır yargısına varmıştı...

Romain Gary’nin, bu kitabına niçin “Avrupa Eğitimi” adını verdiğini, romanın kahramanlarından Dobranski’nin ağzından şu pasajla açıklıyor:

“Kitabın adı, Avrupa Eğitimi. Arkadaşım önerdi bu adı. Besbelli o ironik bir hava katmak istiyordu. … Ona göre Avrupa eğitimi demek, hayvanlar gibi inlerde yaşamaya zorunlu bırakılan insanlar demekti. Ama ben meydan okuyorum. Özgürlüğün, özsaygının, insan olma onurunun bebe masalı, peri masalı olduğu söylensin istediği kadar… Gerçek şu ki tarihte anlar, şimdi yaşadığımız gibi insanın umutsuzluğa kapılmasını engelleyen, onun inanmasını ve yaşamayı sürdürmesini sağlayan ne varsa, bir sığınağa, gizlenecek bir yere ihtiyacı olduğu anlar da vardır. Bu sığınak bazen bir kitap, bir şiir, bir müzik olabilir. Ben de kitabımın bu sığınaklardan biri olmasını, savaştan sonra, her şey bittiği zaman, kitabın yaprakları açılınca, insanların lekesizliklerini bulmalarını, bizlerin hayvan gibi yaşamaya zorlanabileceğimizi, ama umudumuzu yitirmeye zorlanamayacağımızı bilmelerini istiyorum. Umudunu yitirmiş sanat yoktur; umutsuzluk yalnızca yetenek yetersizliğidir.”

Ünlü Fransız romancısı Romain Gary, bu romanında, Alman işgali altındaki Polonya'da gizli bir direniş örgütünün öyküsünü anlatıyor. Jean-Paul Sartre, bu roman yayımladığında, büyük bir coşkuyla yazdığı bir yazısında, Polonya'da Bir Kuş Var, direniş üstüne yazılmış en iyi romandır yargısına varmıştı...

Romain Gary’nin, bu kitabına niçin “Avrupa Eğitimi” adını verdiğini, romanın kahramanlarından Dobranski’nin ağzından şu pasajla açıklıyor:

“Kitabın adı, Avrupa Eğitimi. Arkadaşım önerdi bu adı. Besbelli o ironik bir hava katmak istiyordu. … Ona göre Avrupa eğitimi demek, hayvanlar gibi inlerde yaşamaya zorunlu bırakılan insanlar demekti. Ama ben meydan okuyorum. Özgürlüğün, özsaygının, insan olma onurunun bebe masalı, peri masalı olduğu söylensin istediği kadar… Gerçek şu ki tarihte anlar, şimdi yaşadığımız gibi insanın umutsuzluğa kapılmasını engelleyen, onun inanmasını ve yaşamayı sürdürmesini sağlayan ne varsa, bir sığınağa, gizlenecek bir yere ihtiyacı olduğu anlar da vardır. Bu sığınak bazen bir kitap, bir şiir, bir müzik olabilir. Ben de kitabımın bu sığınaklardan biri olmasını, savaştan sonra, her şey bittiği zaman, kitabın yaprakları açılınca, insanların lekesizliklerini bulmalarını, bizlerin hayvan gibi yaşamaya zorlanabileceğimizi, ama umudumuzu yitirmeye zorlanamayacağımızı bilmelerini istiyorum. Umudunu yitirmiş sanat yoktur; umutsuzluk yalnızca yetenek yetersizliğidir.”