Seks İsyanları

Rock konserlerinin sponsorlarca desteklenmesine evet mi, hayır mı? Dev bir Amerikan şirketinin bir rock festivaline adını vermesi kabul edilebilir bir şey mi? O festivale katılmalı mı yoksa protesto mu etmeli? Bütün bunlar tartışılırken, genel kabul gören, tartışılmayan bir şey var: Rockın düzendışılığı.Seks İsyanlarının derdi de tam bu noktada başlıyor. Çünkü kitabın yazarlarına göre rock, asi olmasına asi ama devrimci bir müzik değil! Kapitalizmle, düzenle uyum gösteren yanları var; elbette isyankâr ama bu rockçıların her sınırı zorladıkları anlamına gelmiyor. Özellikle bu sınırlar ataerkil düzenin toplumsal cinsiyet politikalarıysa... Kadın-erkek ilişkileri söz konusu olduğunda rockın hesap vermesi gereken çok şey var. Zira çok uzun bir süredir, rockı feminen olana karşı duyulan korku ve nefret ateşliyor; genellikle kadın düşmanlığı ve maçolukta had safhaya vardığı zaman ritim en heyecan verici haline bürünüyor.Müzikteki isyana toplumsal cinsiyet merceğinden bakan ilk kitap olan Seks İsyanları rockın karanlık yüreğindeki bu paradoksu incelerken bir rock severin heyecanıyla, bir eleştirmenin müziğin kirli alt akıntılarını saptaması arasındaki keskin çizgide ilerliyor. Bu yüzden Seks İsyanlarını bir yargılama değil, daha çok bir farkına varma olarak almalı. Çünkü Reynolds ve Press, rocka dışardan bakan entelektüeller değil, yıllardan beri rockın içinde olan, en çok eleştirdikleri Rolling Stones, Iggy Pop ve Nick Cavee âşık olan yazarlar.Seks İsyanları hem kadın hem de erkek sanatçılara toplumsal cinsiyet merceğinden bakıyor ve isyanın bir tür psikanalizini yapıyor. İlk bölümde asi rock-çının (Jim Morrison, Robert Plant, Mick Jagger vb.) dişi karşısında kendisini nasıl konumlandırdığı ve rocktaki kadın düşmanlığı, edebiyat ve sinemadaki kökleriyle birlikte ele alınıyor. İkinci bölüm psikedelik geleneği (Pink Floyd, Brian Eno, Can vb.), kadını dışlama değil tam tersine ana rahmine ya da en azından kucağına dönme eğilimindeki rockçıları inceliyor. Son bölümde ise kadın deneyimini rocka tercüme etmeye çalışan Patti Smith, Kristin Hersh, PJ Harvey, Bjork, Slits gibi sanatçı ve gruplar ile Riot Grrrl gibi hareketler mercek altına yatırılıyor.Rockın derin ve karanlık sırlarını gözler önüne seren Seks İsyanları en tanıdık müziği bile yepyeni bir kulakla dinlememizi sağlıyor.Egemen müzik kültürümüzün geniş bir bölümünde cinsiyetin merkezi bir rol oynadığını bu denli ikna edici argümanlarla savunan başka bir eser bilmiyorum. Popüler müzik konusunda hem bu denli tarihsel hem de günümüze bu denli uyumlu bir kitapla her zaman karşılaşmak mümkün değil.Nancy J. VickersPopüler müzik kültürü üzerine yazılmış gerçekten önemli birkaç kitaptan biri... Reynolds ve Pressin Seks İsyanları ile başardıkları harikulade bir şey: Rock müziğini eskisi gibi dinlememiz mümkün değil.Barney Hoskins

Rock konserlerinin sponsorlarca desteklenmesine evet mi, hayır mı? Dev bir Amerikan şirketinin bir rock festivaline adını vermesi kabul edilebilir bir şey mi? O festivale katılmalı mı yoksa protesto mu etmeli? Bütün bunlar tartışılırken, genel kabul gören, tartışılmayan bir şey var: Rockın düzendışılığı.Seks İsyanlarının derdi de tam bu noktada başlıyor. Çünkü kitabın yazarlarına göre rock, asi olmasına asi ama devrimci bir müzik değil! Kapitalizmle, düzenle uyum gösteren yanları var; elbette isyankâr ama bu rockçıların her sınırı zorladıkları anlamına gelmiyor. Özellikle bu sınırlar ataerkil düzenin toplumsal cinsiyet politikalarıysa... Kadın-erkek ilişkileri söz konusu olduğunda rockın hesap vermesi gereken çok şey var. Zira çok uzun bir süredir, rockı feminen olana karşı duyulan korku ve nefret ateşliyor; genellikle kadın düşmanlığı ve maçolukta had safhaya vardığı zaman ritim en heyecan verici haline bürünüyor.Müzikteki isyana toplumsal cinsiyet merceğinden bakan ilk kitap olan Seks İsyanları rockın karanlık yüreğindeki bu paradoksu incelerken bir rock severin heyecanıyla, bir eleştirmenin müziğin kirli alt akıntılarını saptaması arasındaki keskin çizgide ilerliyor. Bu yüzden Seks İsyanlarını bir yargılama değil, daha çok bir farkına varma olarak almalı. Çünkü Reynolds ve Press, rocka dışardan bakan entelektüeller değil, yıllardan beri rockın içinde olan, en çok eleştirdikleri Rolling Stones, Iggy Pop ve Nick Cavee âşık olan yazarlar.Seks İsyanları hem kadın hem de erkek ... tümünü göster