Vadideki Zambak
Honoré De Balzac
Balzac, Vadideki Zambak romanini 1835 yilinda, 36 yasindayken, ölümünden on bes yil önce kaleme almistir. Ölümünden bir yil önce esi Hanskaya yazdigi bir mektupta, Balzac “annesinin canavarligindan” söz eder. Aielesinin ona çizdigi egitim yolunu izlemek istemeyen, yazar olma ve para kazanma mücadelesini özgürlesme mücadesiyle özdeslestiren, ömür boyu iflaslarla, borçlara ugrasan Balzac, bir yandan da hayatinin kadinini yilmadan arayip durmustur. Vadideki Zambakin bas kisisi ve anlaticisi Felix de Vandenesse, Balzacla örtüstügü ölçüde, bize, Balzacin, küçük bir çocukken pansiyonlarda baslayan hayat mücadelesini, arayislarini, çalkantilarini, düs kirikliklarini, “ölü yillarini”, “uzun acilarini” anlatan bir tür özyasamöyküsü sunmaktadir.
Vadideki Zambak: Sonsuz arayis.
Balzac, Vadideki Zambak romanini 1835 yilinda, 36 yasindayken, ölümünden on bes yil önce kaleme almistir. Ölümünden bir yil önce esi Hanskaya yazdigi bir mektupta, Balzac “annesinin canavarligindan” söz eder. Aielesinin ona çizdigi egitim yolunu izlemek istemeyen, yazar olma ve para kazanma mücadelesini özgürlesme mücadesiyle özdeslestiren, ömür boyu iflaslarla, borçlara ugrasan Balzac, bir yandan da hayatinin kadinini yilmadan arayip durmustur. Vadideki Zambakin bas kisisi ve anlaticisi Felix de Vandenesse, Balzacla örtüstügü ölçüde, bize, Balzacin, küçük bir çocukken pansiyonlarda baslayan hayat mücadelesini, arayislarini, çalkantilarini, düs kirikliklarini, “ölü yillarini”, “uzun acilarini” anlatan bir tür özyasamöyküsü sunmaktadir.
Vadideki Zambak: Sonsuz arayis.
Değerlendirmeler
İlk okuduğumda 18 yaşındaydım oflaya puflaya tam kafama oturmayan bir kitaptı.Yıllar sonra okuduğumda beni öyle bir etkiledi ki inanamadım.Kitap şarap gibiydi sanki yıllandıkça güzeleşmişti ama yıllanan sadece benim yaşım olmuştu ve bazı duyguları hissetmeden hayatta bazı şeyleri görmeden vadideki zambakı anlayamazsınız .edebiyat hocam klasikleri hayatta en az 3 defa okumamız gerektiğini söylerdi.1. gençlik yıllarında.2. orta yaşlarda 3. ise yaşlılıkta neden böyle söylediğini ancak kitabı tekrar okuyunca anladım.
Romandaki esas oğlanın düşüncelerini uzun uzun anlattığı bölümlerde (sanırım kitabın orta kısımlarında geçiyordu) sıkıldığım için aklım başka şeylere kaydığından okumakta ve hatta yer yer anlamakta çok zorlandım diyebilirim. Fakat ilerleyen sayfalarda roman beni kendine bağladı adeta. Romanın kalanını elimden bırakamadım ve soluksuz okudum. Kitabın en duygusal bölümlerinde (ki okumayanlar olabilir düşüncesi ile sürprizi kaçmasın diye açıklamıyorum) ağladığımı da itiraf etmeliyim. Romanı bitirdiğimde ise iyi ki okumuşum dedim.
realizmin öncüsü olarak kabul edilen bu yönüyle de tasviri abartılmış olsa da kitabın okuma akustiğine alışınca sürükleyici değil diyenlere sabredilmesi gerektiğinin hatırlatılması gerektiği roman.
okurken saçlarımı yoldum resmen, niye bu kadar çok seviliyor anlamadım..
Edebi ağdalı uzun uzun betimlemeler tatmak isteyenler için vazgeçilmez bir klasik olabilir.. Başlarda biraz sıkıcı ilerliyor, ancak bunda çevirinin etkisinin de olduğunu düşünüyorum. Başka bir baskıda daha kolay ilerlediğine şahit oldum :) Roman yarıdan sonra daha katlanılır bir hal alıyor ve sonlara doğru iyi ki okumuşum dedirtmeye başlıyor. Ağır bir anlatım ancak klasik okumayı sevenler için elbette ki es geçilmemeli :)
Büyük iz bırakır hayatınızda. Henriette olursunuz birden,canınız yanar.
tasvirleri yer yer yoruyor insanı. fakat kesinlikle değer.
Baskı Bilgileri
Karton Cilt, 444 sayfa
2006 tarihinde, BORDO SİYAH tarafından yayınlandı
Diğer baskılar
Benzer Kitaplar
Şu An Okuyanlar
Okumuşlar
Okumak İsteyenler
