Vincent Spinetti'nin Tuhaf Kariyeri

İdealist, dünyayı değiştirme peşinde birinin uçuk hayali gibi başlıyor kitap. Sıradışı konusu en başta bir artı. Bunun yanında arka kapak yazısının ve açılışın size yaşattığı 'sinir bozucu bir kitap okuyacağım' havası pekte gerçekçi değil. İkisi arasında ki dengeyi iyi sağlıyor yazar.

Dönemimiz televizyon, müzik ve eğlence sektörüne açıkça verip veriştirmesi de kendi zevklerinizi sorgulamaya başlamanıza neden oluyor, çünkü eleştirilerinde en azından yüzde elli oranında bir haklılık payı olduğunu biliyorsunuz.

Aslında kitabın sadece mükemmel orjinallikte bir hikayeye sarılmış ve inanılmaz bir şekilde ifade edilmiş bir eleştiriden ibaret olduğunu düşünüyorum.

Okuması çok kolay. Gereksiz hiç bir ayrıntı yok, bölümler kısa, dil yalın ve basit. Aynen başladığı gibi merak ve heyecan duygusunu yaşatarak bitiyor.

Kesinlikte okumaktan zevk aldığım, bana bir şeyleri sorgulatan ve uzun zamandır yaşamadığım o "bir kitabı bitirdikten sonra içinizde beliren o koca boşluk" duygusunu bana yaşatan bir eser oldu. Karakterlere bağlandım, onlar için üzüldüm, onlar için sevindim, mutlu olmalarını, hayatlarının sonuna kadar tüm anlarında yanlarında olmayı, onlara öğüt vermeyi, onlarla arkadaş olmayı istedim, ama belki de her şeyden öte kitap biter bitmez kendimi toparlamak için bir kaç uzun dakika beklemek zorunda kaldım.

Sanatın herhangi bir dalıyla uğraşıyorsanız yada ilgili iseniz, bu kitap size kolay kolay edinemeyeceğiniz bilgiler verecektir. Son derece sürükleyici ve dramatik bir kitap.

350 sayfa olmasına rağmen bir solukta okunan, zekice kurgulanmış, bu zeki kurgu içindeki mesajları da hafife alınmayacak kadar etkili güzel kitap. 8/10

Söylenecek çok şey var. Fakat içimdeki duygu fırtınalarını kelimelerle birlikte anlatabilmem mümkün değil. Bu yüzden sadece şunu söyleyeceğim ; Bu kitap beni ağlatmayı başardı. Teşekkürler Joey Goebel.

konu olarak çok özgün bir kitap, yazarda konuyu iyi işlemiş bu tuhaf kariyeri okumak lazım...

Son dönemde okuduğum en iyi toplumsal eleştiriye yönelik kurgu.

Orijinal bir kurgu. Kafka kadar karamsar. Bana ara ara Stefan Zweig'i çağrıştırdı. Tabi daha modern zamana uyarlanmış hali gibi. Okurken anlık depresyona soksa da gayet okunası, güzel bir kitaptı. Ayrıca daha fazla okunma oranına sahip olmayı hak ediyor.
Konusuna kısaca değinmek gerekirse;
Bir yayın şirketi, eğlence sektörünün kötüye gittiğini, artık sanata dayanan gerçek şeyler yerine, insanların önlerinde ne varsa, onu kabul ederek kalitesiz şeyleri popüler yaptığını esefle görür. Bunun üzerine eğlence sektörünün ve sanatın birbirine yaklaşması gerektiğini düşünür. Ve gerçek sanatın ancak gerçek acıya dayandığı tezine uyarak, bir takım çocukların hayatını manipüle etmeye çalışıp acı çekmesine böylece gerçek sanatın doğacağı savına inanır. Bu çerçevede de sanata yetenekleri olan dahi çocuklardan oluşmuş bir okul açmaya karar verir. Vincent Spinetti'de burada devreye girer. Çünkü bir şeyler üretip yazmada tam bir dahidir. Ayrıcada melankolik halleriyle, ailevi sorunlarıyla ve hastalıklı haliyle tam da şirketin istediği, acı çekmeye uygun bir adaydır. Vincent Akademiye kabul edilir. Onu manipüle edecek bir de menajer atanarak yeni kariyerine başlar...