"Konuş benimle Rosa. Bir kez olsun bana doğru bak Rosa, bu tarafa, seni seyrettiğim yere" (86)
Bu adam, John Fante, dünyanın en büyük yazarı. İnanılmaz bir dil. Anlattığı karakterlere türlü ruh halleriyle bakıyor ve hiç birini yadırgamıyorsunuz. Benim kendime bir sözüm bu: Bir gün bir roman çıkaracağım ve "John Fante'ye sevgi ile." yazıp, los angeles'a, Fante'nin mezarına bırakacağım kitabımı.
Kitaptan alıntı, hafif spoiler ama ona göre.
"Rosa, Rosa'm benim, benden nefret ettiğine inanamıyorum, çünkü şimdi bulunduğun yerde nefret yoktur; hâlâ aramızdasın, ama çok da uzaksın. Ben bir çocuğum sadece ve yüzünün güzelliğini, holde yürürken çizmelerinin attığı kahkahaları düşününce gittiğin yerin gizemi gizem değil benim için. Çünkü balımdın benim, dünyanın en iyi kızıydın ve senin kadar iyi bir kıza aşık olmuş biri çok kötü olamaz. Ve şimdi benden nefret ediyorsan, ki inanmıyorum ettiğine, o zaman ıstırabıma bak ve seni burada istediğimi gör, çünkü o da iyi bir şeydir. Geri gelmeyeceğini biliyorum, Rosa, gerçek aşkım; ama bu öğle sonrasında varlığının düşü hissediliyor bu soğuk kilisede, merhametinin huzuru, sana dokunamamanın hüznü; çünkü seni seviyorum ve sonsuza dek seveceğim; ve yarın bir gün benim için toplandıklarında, işte o zaman bileceğim, onlar toplanmadan önce; ve hiç yadırgamayacağız birbirimizi, sen ve ben..."
Ah Svevo Bandini, öyle sevmedim ki seni! sadece ve sadece Arturo'ya fazlasıyla hak verdiğim için asla kötü birşey söylemeyeceğim senin hakkında burada.
Kitaba beni bağlayan ise Arturo'ydu. Onun bakış açısı öyle dürüst ki. Babasına, annesine, kardeşlerine ve Rosa'ya.. Öyle dürüst ve doğru analizler.
John Fante'nin varlığı ile bu kitap ile tanıştım. incecik kitaba ne çok duygu sığdırmış!. kitaplara ulaşmam o denli zor oldu ki okumak için o kadar çabaladım. şimdi elimde "Los angeles yolu"nu tutuyorum. hemen başlayacağım. Arturo ile devam edecek olmam öyle güzel ki.
bilmeyenler için;
1- Bahara Kadar Bekle Bandini
2-Los Angeles Yolu
3-Toza Sor
4-Bunker Tepesi Düşleri
5-Hayat Dolu
Seviyorum Fante nin dilini:))İncecik kitaplarda dünyanın çok büyük olduğunu satırlarına sığdırabiliyor.Yine müthiş bir kitaptı.Okurken hayata küfrediyorsun sonra da depresyona giriyorsun.Çok kasvetliydi ama yine de umut vardı sonuçta bahara kadar beklenecek ve kar düşmeye devam ediyor:))