Zülfü Livaneli'nin çoğu kitabını okumuş biri olarak bu kitabını çok beğenemedim. Tamam konu güzel, güzel anlatılmış ama sanki yarıda kesilmiş gibi hemen bitiveriyor. Daha doyurucu olabilirdi. Biraz mikrodalgaya atılmış yemek gibi çabuk hazırlanmış gibi geldi bana.
Zülfü Livaneli yine konuşturmuş kalemini. Okurken göz yaşlarımı tutamadım içimi bir huzursuzluk kapladı. Ortadoğu da yaşananlar, işid, Suriyeliler, Ezidilerin yaşadıkları ve bunların gerçek olması insanın içini acıtıyor. Ezidi kadınlarının çektiği acılar tarif edilemez. Keşke hiç din diye bir şey olmasaydı dedirtiyor insana. Nergis'in son sözleri hala kulaklarımda ''ben bir insandım''. Okumanızı tavsiye ederim.