Kıyamet Park

8.5

Alper Kamu serisini çok sever çok da gülerim. Yeni kitabı da büyük bir merakla beklemiştim. İşleniş biçimi olarak serinin diğer kitaplarından daha farklı ve sevmediğim bazı noktalar oldu. Öncelikle teknolojinin devreye girmesinden pek hoşlanmadım. Alper Kamu serisini bana sevdiren, olaylar arasında kurulan mantıksal bağ oldu her zaman. Ve ben bu bağın klasik yöntemlerle kurulmasını daha çok seviyorum. Bana göre bu durum Alper Kamu’yu hikayelerdeki asıl gerekli adam kılıyordu. Öte yandan kitabın sonuna kadar ana karakterin “sıradan bir çocuk” gibi aksettirilmesinden de bir parça rahatsız oldum. Evet, Altan karakterinin seriye farklılık kattığı çok açık. Ama Alper Kamu’nun özel bir çocuk olmasına dair ana düşünceyi sarstı ve aslında hareketlerini normalleştirmiş oldu. Oysa seriyi özel kılan ana karakterin normalden oldukça farklı bir çocuk olmasıydı bana göre. Kitabın sonlarına dek, kendi adıma rahatsız edici bulduğum noktalar devam etti. Ancak sonrasında satranç bölümüyle eleştrilerim törpülendi. Aradığım Alper Kamu’yu kitabın sonlarında buldum. Ayrıca yazmadan geçemeyeceğim; seriyi ne zaman okusam Amcabey, Tahtakafa ve Kız Tevfik’i görünce çok eski arkadaşlarımı görmüş gibi mutlulukla doluyor içim. Onlarla beraber bir masanın etrafında toplanmak ne güzel olurdu. Teşekkürler Alper Canıgüz. Bize güzel insanlar, güzel kitaplar kattın.

Alper Kamu zebanisinden beteri gelmez derken adam Mefistoteles’ini buldu iyi mi…
Serinin üçüncü kitabında da polisiye kısmı tahmin edilebilir seviyede ki zaten olaydan çok Alper Kamu’nun olayı ele alışını sevdiğimizden oraya çok takılmıyor insan. Fakat bu sefer kendi alanından çıkınca sıradanlaşmış ya da belki de “büyümüş” gibi bir olmamışlık var. Sanırım bu sadece “Güzelyayla şeytan üçgeninin” seriye kattığı mahalle havasının yokluğuyla açıklanamaz. Bunun dışında yine ülke gerçeklerine çok sağlam dokundurmalar ve bir o kadar da sağlam tespitler mevcut. Ayrıca bu sefer kitapta boğaza oturan cümle sayısı bir hayli fazla.
“Derler ki, aşk insanın kendisini mahvedecek şeyi seçmesiymiş.” S.155
“İnsan hayallerini, masaya sürdüğü an kaybeder. S.192

Yine Alper Kamu yine şahane bir macera..

''Öte yandan tecrübelerim gösteriyor ki, insan ne kadar az konuşursa o kadar az pişman oluyor.''