Ilk kitap tam anlamiyla karmasa. Ne gercek ne hayal oturtamadim. Uclemenin sonun bir yere varacagimi umuyorum.
Orhan Pamuk'un Yeni Hayat kitabı gibi az kişinin sevebileceği, benim beğenerek okuduğum fakat bazı yerlerinde kopuşlar yaşadığım bir kitaptır.
Postmodern bir anlatım. Her öykünün ana kahramanı bir arayışın içerisinde. Ve her sonda arayan ile arananın yüzleşmesi… Kahramanların kendini arayışı mı bu anlatılanlar, emin olamıyorum.
http://keyfimizvebiz.wordpress.com/2013/03/17/new-york-uclemesi-paul-auster/
Öykü sırasına göre (Cam Kent, Hayaletler, Kilitli Oda) kalitenin de arttığı üçleme, kendini okutmayı ve kafa karıştırmayı bilen bir kitap.
Yıllar önce yazarın 'kış güneşi' kitabını okumak istemiştim. o zamanlar 'seçici okur' değildim, nerede saçma sapan, nerede zaman kaybı olarak görülecek roman ve türü varsa, okuduğumdan, 'post modern' romanla tanışmadığımdan, kış güneşini okuyamamış, kitabevine geri vermiştim...
Yazara şans vermeye karar verdim.. new york üçlemesiyle yazarla tanıştım...
kitap gerçekten çok güzel... 'roman içinde roman' dedikleri türden... argo kelimelerle bana yeraltı edebiyatını anımsattı...
post modern edebiyatını sevenlerin kaçırmaması gereken bir eser... kurgu muhteşem.. insan kitabı okurken içinde kayboluyor.
bu yazarı takip etmeye karar verdim...