Oğullar ve Rencide Ruhlar (Alper Kamu, #1)

İlginç bir karakter, mizahi bir üslup ve -Alper Canıgüz'ün psikoloji temelinden olacak- yerinde psikolojik tahlillerle bezenmiş, rahat okunan, hoş bir kitap. Her ne kadar bu tarza çok sıcak bakmasam da sıkılmadan bitirebildim kitabı. Biraz zorlama kurgusu ve zaman zaman anlatım bozukluklarına rastlanılan cümleleri dışında çok eksiği yok. Ama benim gibi polisiyelere özgü zorlama kurgular sizi çok sıkıyorsa veya kelimeler, cümleler okuma zevkinizin en önemli öğesiyse bu kitabı almadan önce bir daha düşünün derim. Zira bu eserden çok önce okumuş olmanız gereken yüzlerce kitap vardır.

Albert Camus göndermesini yıllar sonra fark ettiğim, baş kahramanının Alper Kamu olduğu bir solukta okunacak bir kitap

Yer yer sıkıldım. Daha eğlenceli olabilirdi.

Cidden çok beğendim. İki günde elimde eridi gitti kitap. Enfes bir kalemi var yazarın. Neden daha önce okumadım bilmem. Kendi yazarlarımızı bizlere daha güzel tanıtabilseler keşke. Resmen hayran kaldım.
Teşekkürler Alper Bey.

Alper Canıgüz'den okuduğum ilk kitaptı. Çoğu yabancı yazara göre bin kat daha fazla beğendim. Söylenecek hiçbir şey yok. Okuyun bence :c

hayat her konuda sonu kötü biten bir hikaye değil midir zaten''.. Tespitler etkileyici ve hikaye oldukça samimi. pek fazla bir şey diyemiyor insan. ''çok iyi'' demek yeterli bence. okuyun,okutturun efendim

Oldukça güzel bir kitap. Aslında sondaki hayali arkadaşıyla konuştuğu kısımda sıkıldım ama oldukça güzeldi yine de.

Kesinlikle favori kitabım! Alper Canıgüz'ün kalemine, Alper Kamu'nun zekasına hayran kaldım. Okuyalı 5 ay oldu ancak ilk defa bir kitabı tekrar okumak istiyorum. Çok eğlenceli bir kitap, herkese şiddetle tavsiye ederim.

Önce cehennem çiçeğinin okudum sonra oğullar ve rencide ruhları cehennem çiçeği daha başarılı bir kitap, yazar kendini 2. kitapta geliştirmiş, tarzını ve Alper Canıgüzü sevdim,okurken hoşça vakit geçirdim tek eleştirim cinayet çözüldü ama açığa çıkarılmadı sonu belirsiz kaldı ,sonu biraz aceleye gelmiş sanki onun haricinde iyiydi. Alper kamuya veda ediyorum burdan ; hoşçakal 5 yaşındaki sayko çocuk hemen intihar etme :)

Polisiye, fantastik ve mizahi edebiyatın muhteşem uyumunu sunar bize Alper CANIGÜZ. Kitapta yer alan tespitler, yazarın psikoloji okuduğunu yoğun biçimde hissettiriyor. 5 yaşındaki bir çocuğun ağzından hayatı bu denli aktarabilmek, olayları zekice kurgulamak, üstüne keyifle okunmak bence takdiri hak ediyor. Neden 5 yaşında bir karakter seçilmiş diye düşünüyorsanız pedagogların “5 yaş çocuğu sanki tüm gelişiminin son safhasında gibidir. Hatta bazen onun büyüyüp de küçüldüğü düşünülür.” şeklinde açıklamasını belirtip olaya imgesel olarak bakmanızı tavsiye edeceğim. Bu arada kitapla uyumsuz olduğunu düşünüp de “Böyle Uyurdu Zerdüşt” bölümünü heba etmeyin bence.

“Kendilerini hep dışarıda bıraktıklarıyla tanımlayan insanlar böyledir. Bir tür uyuşturucu, alttan alta hep var olan sessizliği işitmelerini önleyen bir tür gürültüdür kahkaha onlar için. Gülmek, hayatla yüzleşmekten korur onları.”

“Kendinizle yüzleşmekten kaçıp aşağılık arzularınıza budala erkekleri alet ediyorsunuz. İstediğiniz olunca pişmanlık, olmayınca da histeri krizleri geçiyorsunuz.”

“İnsan yüreği bir sarkaç gibidir işte böyle. İstediği noktaya ulaştığı anda tüm hızıyla tam tersi taraf a kaymaya başlar.”

“Hiçbir şey, hiçbir zaman daha iyiye gitmezdi. Sadece insan için daha rafine sarhoşluk yöntemleri geliştirmek mümkün olabilirdi.”

Afili Filintalar'ın yazarı Alper Canıgüz'ün elime geçen ilk kitabı. Kendimi içine kaptırdığım; bir yandan bitmesine kıyamayıp bir yandan da dayanamayıp okuduğum ve Alper Kamu'ya hayran kaldığım kitap. Sanırım Alper Kamu, tarihte hayran olunabilecek bir karizmaya sahip olabilen en genç karakter.

Kitap, Alper Kamu'nun metroda kahkaha atmama sebep olan düşünceleri ve taşı gediğine oturttuğu laflarıyla aklımda kalacak.
İşin beni ilgilendiren tarafı polisiye yanı değil beş yaşındaki veledin herkese haddini bildirmesi diyebilirim. Kitap, taşlamaları ile de ayrıca gönlümü fethetti be.

Nedense bu kitabın filmi çekilirse çok güzel olurmuş gibi geliyor. Leyla ile Mecnun ekibinden böyle bir proje duymak çok güzel
olurdu.

Her ne kadar kitabın böyle uyurdu zerdüşt bölümünü de sevsem de benim için kitabın en güzel paragrafları öcülerin öcü bölümünün sonunda bulunur:

"Bazen de saygıdeğer abilerim ablalarım, dünyası yerle bir olur insanın. Hayat, fazla kafa yormadan idare etmeyi sağlayan bütün anlamlarını yitiriverir. En akıllıca saydığınız fikirlerinizin saçmalığını, en içten duygularınızın yapmacıklığını kavrarsınız. Aslında hiçbir konuda hissetmediğinizi ve tüm evrenin de size karşı aynı gaddarca kayıtsızlık içinde olduğunu. Hep gözünüzün önünde durduğu halde o güne dek her nasılsa yok saymayı başardığınız bu gerçeği fark ettiğiniz anda ilahi işleyişi de çözmek üzeresiniz demektir.

Tanrı, içindeki tahammülfersa boşluğu doldurmak için evreni yaratır. Evrenin içine gezegenleri, gezegenlerin içine dünyayı, dünyanın içine hayatı, hayatın içine insanı yerleştirir. Ve onun içine koyacak bir şey bulamaz. İşte insan denen tuhaf hayvanın, varlıkların en yücesi ve en anlamsızı kılınışının hikayesi. Evrenin orasını burasını felsefeyle, sanatla, aşkla, hatta ironik bir biçimde Tanrı'yla bezerken, ortak anlamsızların en küçüğünün elbette bir gerçeği unutması gerekmektedir: Hakikatte bütün kitaplar sayfaları doldurmak için yazılır."

Polisiyesi biraz Amerikanvari olsa da kurgusuyla ve başkarakteriyle keyif veren bir kitap. Mahalle kültürüne vakıf olanların mutlaka kendi çocukluklarını da oralarda bir yerlerde görebileceği bu eğlenceli roman, yer yer sesli güldürürken sonundaki mektupla hiç beklenmedik anda hüzünlendiriyor. Benim de neyle beslendiğini merak ettiğim, ağzı ve kafası her daim bozuk, kitap zevki ve espri yeteneği fazlasıyla gelişmiş yarı alkolik beş yaşındaki başkahraman Alper Kamu, kesinlikle karizmatik kitap karakterlerinde üst sıralara oynar.

'insan yüreği bir sarkaç gibidir işte böyle. İstediği noktaya ulaştığı anda tüm hızıyla tam tersi tarafa kaymaya başlar.'