Popom Olmadan Asla!

Kalın kalın romanlarımın arasında az nefes alıp gülümsemek için aldığım çerezlik, eğlencelik bir kitaptı.. Bir oturuşta bitecek türden.. Şişman Kız'ımız kadar çok olmasa da kısmen yuvarlak hatlı olduğum için bazı tepkilerinde kendimi gördüm.. Tartıyla esprili ilişkisi, bir anda terkedilmenin bıraktığı mıh gibi bir hayalkırıklığı, çikolatayla sonsuz aşk vs vs..

"Zargana gibi kızlar için balık etli hatunları üzmeyin" deyip gideyim ben en iyisi..

Okurken keyif aldığım bir kitaptı 👍

Gülmekten öldüren kitaplardan biri. durduk yere suratımı değişik hallere sokturdu. Kendimi buldum kitapta Şişman Kız ruh ikizim dedim.

Beklediğimden daha güzel, daha hüzünlü kitap. Mizahi yönü var olsa da hüzün daha baskın geldi bana, daha az güldüm. Altı çizilesi cümleler mevcut. Şişman kız yüreği kocaman, kalemi kuvvetli güzel insan.
Dizüstü edebiyat serisinden hiç haz etmem normalde, haddinden fazla argo, bel altına vurduğu için. Bu kitap dozundaydı, her şeyiyle güzeldi.

Dertlerden uzaklaşmak adına birebir bence, çok güldüm resmen kahkaha attım. tartılma hallerine bayıldım bir solukta okunabılecek türden.

2,5 yıldız.

Kitabı sabah bitirdiğimden beri ne yazsam diye düşünüyorum.

Çünkü sevmemekle takdir etmek arasında bir yerdeyim şu an.

Öncelikle yazarın twitter hesabında yazdığı orjinal ve eğlendirici şeylerden sonra kitabın da daha güldürücü olmasını beklemiştim. Bu sebeple de okumaya başladım zaten. Bir kitaptan diğerine zıp zıp atlayan biri olarak araya böyle çok düşündürmeyen, kafa rahatlatan kitaplar koyarım ki biraz beynim açılsın, rahatlasın. Ama kitabı açtığımda bulduğum şey "size tek kelime etmeden terkeden sevgiliyi geri döner diye umutla nasıl beklersiniz" saçmalığıydı.

Bu gibi durumları kişisel olarak anlayamadığım için -çünkü senden gidenin ardından onca zaman beklemenin saçma olduğuna inanıyorum- gerçekten kafasını falan kırmak istedim, gidip iki sarsmak istedim. Gerçi işe yaramazdı. Ayşegül bir şey yapamamış ben ne yapayım. Bazen olayların gerçekliğini cidden kişinin kendisinin anlaması gerekiyor.

Bir ara yapmayı hiç sevmememe rağmen kitabı yarıda bırakacaktım ama kısa olduğu için devam ettim.

Neyse ki sonunda mantığı ve olayları görme şekli değişti ki "ohh be" dedim. Bazılarımız deneyimlemeden ders alabilselerde bazılarımızın ders alması veya olgunlaşması için olayları baş kahraman olarak yaşaması gerekiyor; bunu bir kez daha anladım sadece.

Bir de kendimde kilolu bir insan olduğum için açıkçası eskiden yaşadıklarımı ti'ye alan bir anlatımla da olsa okumak pek hoşuma gitmedi. Kendimle bir sorunum yok çok şükür ama her kilolu insanın başına gelen ya da duyduğu şeylerdir yazarın anlattıkları. Yazarında böyle bir kitap yazması demek zaten kendini kabullendiği anlamına geliyor. Ya da bunları yazıya aktarmasının kendini kabullenme yollarından biri olduğunu.

Bu sebeple kitabı sevsem mi sevmesem mi diye düşünürken arada bir yerde yazarı takdir ederek kitabı bitirdim.

Sizlerde kısa olsun, beynim rahatlasın derseniz okunur tabii. Ama aksi halde özellikle tavsiye edemeyeceğim.

Akıcı, kolay okunan, yer yer gülümseten, özellikle bölüm sonlarındaki özlü cümlelere bayıldığım güzel bir kitap.

Gayet eğlenceli ve keyifli bir kitap. Yazılan hikaye eğer yaşanmış bir olaydan baz alınmışsa ki öyle olduğunu tahmin ediyorum , kitapta anlatılanları çok samimi buldum. Kendiyle barışık olmak bu olsa gerek. Yer yer kahkaha attıran, yer yer de kendinizi bulacağınız sempatik bir dizüstü edebiyatı. Tavsiye ederim.