Hayatımda hiç sevmediğim kitap türü kişisel gelişimdir.
Ama bu kitap çok daha ötesinde.
okumayanlara yada acaba okusammı diyenlere tavsiye ederim :)
Kişisel Gelişim kitaplarına hep kötü gözle bakmışımdır. İnandırıcılığı açısından tabii. Bu kitabı yazarının konferansı sonrasında aldım. Gerçekten farklı gözle bakabiliyorsunuz Ahmet Şerif İzgören ile kişisel gelişime. Ama şöyle bir not çıkardım kendime, gerçekten kişisel gelişemiyoruz... Kitabı okurken "aa, çok haklı." "evet, vazgeçmemeliyiz, mücadele, oh!" diyoruz, fakat kitap kapandıktan iki saat sonra eski tip, eski yaşam... Yine de güzel kitap, sadece bana inandırıcı gelmiyor kişisel gelişim. Hatta biraz daha derine iniyorum durun biraz. Dinleyin beni. En çok çeliştiğim nokta şudur kişisel gelişimde, "kendiniz olun! Kimsenin hayatınıza yön vermesine izin vermeyin." der çoğu kitap. E, ben ailemin, dostlarımın her tavsiyesini uygulamayacaksam, neden sizin tavsiyelerinizi uygulamalıyım? Oh. Döktüm içimi.
Akıcı ve Eleştirel
Ahmet Şerif İzgören'in bir kaç kitabını okudum ama en çok bu kitabında siyasi yönden öne çıktığını ve eleştirdiğini gördüm. Kitap ülkemizde yaşanan bir çok olayı ve hikayeyi anlatmış. Kendi toplumumuzdan bu tür hikayeleri duymak hoş. Ancak bir biri ardına bir çok hikaye anlatıldığı için akılda kalması zor. Okurken çok zevk veren bir kitap ancak bir süre geçtikten sonra akılda pek bir şey kalmıyor. Genel itibari ile bir solukta zevkle okunacak bir kitap.
Verdiği mesajlar bakımından 10; ifade yeteneği, üslup, düzen bakımından 5.
Kitap bize, bizi anlatmaya çalışıyor. Bir şeyleri hatırlatmaya ya da kazandırmaya çalışıyor. İçindeki hikayeler şahane ve sanırım çoğu gerçek. (Bazı padişah hikayeleri gerçek olmayabilir sadece.) Daha önce sosyal paylaşım sitelerinde gördüğüm hikayelere bu kitapta rastladım. Sanırım bu kitap yoluyla internette yayılmış bu hikayeler. Evet içerik güzel ama kitapta belli bir düzen yok. Çok karmaşık, oradan oraya atlanmış. Tabii anlatılan hikayeler beyni zorlamayan hikayeler olduğu için bu düzensizlik sizi çok zorlamayabilir. Onun dışında çok fazla devrik cümle olması hoşuma gitmedi, bu durum da bir dağınıklık yaratmış.
Yazardan zaten edebi bir şey beklemek gereksiz. Çünkü amacı insanı insan olması için eğitmek, edebiyat değil. Vermek istediği mesajlar bu toplumun acilen edinmesi gereken özellikler. Okunabilir.
Ahmet Şerif İzgören kitaplarını seviyorum.
Blogumuzda bu kitapla ilgili paylaştığım yazı: http://birazyazalim.blogspot.com/2013/01/supermen-turk-olsaydi-pelerinini-annesi-baglardi.html