Cevat Bayhan

Bu romanında da salt anlatmakla yetinmiyor Vedat Türkali, görüntüsel ögelere dayalı bir biçem ustalığıyla, insanı, insan ilişkilerini sergileyip açık seçik gösteriyor da. Bir Gün Tek Başınadan, Mavi Karanlıktan sonra bu roman da bir tarih parçasının karmaşasındaki Türkiyemizin çelişkilerle yüklü, acı tatlı serüveninin bölüşen, tanıklıklarıyla yüzyüze getiriyor bizi. Becerikli, karanlık ellerce açmazlara, çıkmazlara itilen insanımızın yazgı yumağını usta işi bir romanın kesintisiz akımında çözüp sağarken, sıralanmış edimlerin, eylemlerin, davranışların seyrine kazandığı okuyucuyu da görgü tanığı yapıyor sonunda......

Bu romanında da salt anlatmakla yetinmiyor Vedat Türkali, görüntüsel ögelere dayalı bir biçem ustalığıyla, insanı, insan ilişkilerini sergileyip açık seçik gösteriyor da. Bir Gün Tek Başınadan, Mavi Karanlıktan sonra bu roman da bir tarih parçasının ... tümünü göster

Bu kuru söz kalabalığı, sana dokunamadığım için. Seni kollarıma alıp uyuyabilseydim, bunca mürekkep şişede de durabilirdi. Birlikteyken gene erdemli kalabilirdik. Ama bir süre ayrı olmamız gerekiyor, gerçekte böylesi de daha iyi. Ah, kesinlike güvenebilsek geleceğe... Ama benliklerimizin büyük kesimi bir arada, bir süre bekleyerek, en kısa bir zamanda buluşmak üzere birbirimize doğru yol alıyoruz. John Thomas, Lady Janee iyi geceler diler, biraz boynu bükük ama gönlü umut dolu. Lady Chatterleyin Sevgilisi, kadınla erkek arasındaki yalın ilişkinin sonsuz olanaklarının, birey yaşamına getireceği yenilenme ile coşkunun araştırılması, Savaş sonrasının açgözlü, kısır, doğadan gitgide kopan ortamında, bir Lady ile bir koru bekçisi arasındaki tutku dolu ilişkiyi anlatan bu roman, yayımlandığı pek çok ülkede büyük tartışmalar doğurmuştu. D. H. Lawrenceın değişikliklerle ardarda üç kez yazdığı metni, bu son biçimiyle Akşit Göktürkün Türkçesinden sunuyoruz. TADIMLIKConnie ile Clifford 1920 yılının güzünde evleri Wragbyye geldiler. Kardeşinin, verdiği sözden dönmüş olmasına içerleyen Miss Chatterley evden ayrılmış, Londrada tuttuğu küçük bir katta yaşamaya başlamıştı. Wragby, on sekizinci yüzyılın ortalarında yapılmaya başlanmış, hiçbir özelliği bulunmayan çevresi içinde kocaman, gösterişli bir yurtluk oluncaya değin eklerle büyütülmüş, kahverengi taştan, uzun, basık bir evdi. Yaşlı meşe ağaçlarıyla dolu, oldukça güzel bir parkın ortasında, bir tepedeydi, ne yazık ki hemen yakınında Tevershall kömür ocağının buğulu duman bulutlarıyla tütüp duran bacası, tepenin nemli, puslu eteklerinde de parkın hemen hemen kapısından başlayarak, bütünüyle umarsız bir çirkinlik içinde bir mil boyu uzanan kaba, darmadağın Tevershall köyü görünüyordu: Evler, insana direngen, bomboş bir gönül darlığı veren, yere kapaklanmış kara taş-tahta çatılarıyla, keskin köşeleriyle, dizi dizi, tiksinç, küçük, kirli tuğla evler.

Bu kuru söz kalabalığı, sana dokunamadığım için. Seni kollarıma alıp uyuyabilseydim, bunca mürekkep şişede de durabilirdi. Birlikteyken gene erdemli kalabilirdik. Ama bir süre ayrı olmamız gerekiyor, gerçekte böylesi de daha iyi. Ah, kesinlike güvene... tümünü göster