EYÜP DURMUŞ

Mıgırdiç Margosyan, Agos'ta 1996-1999 yıllarında yazdığı yazılardan yapılmış bir seçki sunuyor Zurna'yla. Usta yazar, bu denemelerinde siyasi meselelerden felsefi tartışmalara, Diyarbakır'daki çocukluluğundan cemaat hayatına, günlük yaşamdan sanata uzanan pek çok konuda okurla tatlı tatlı sohbet ederken, ortaya Türkiye'nin en yakın tarihinin net bir fotoğrafı da çıkıyor.

"Siz istediğiniz kadar çırpınıp durun, istediğiniz kadar bin bir dereden su getirin, taklacı güvercinler gibi ustaca taklalar atarak gökyüzünde fırdöndü misali istediğiniz kadar dönenin, gazete köşelerinde yazdığınız yazılarınızın ömrü, buz üstüne yazılmış yazı kadar kısa oluyor. Bu gerçeği ne şu yazarın ünü, ne berikinin şanı, şöhreti, itfanı önleyemiyor.

Peki, o halde gazete köşelerinde her hafta boy göstermenin ne anlamı var ki! Anlamı var mı, yok mu doğrusunu söylemek gerekirse ben özüm de pek bilemiyorum ama, yine de millete 'akıl hocalığı' yapmak hoşuma gidiyor! Keyif alıyorum! Zaten keyif dediğin ne ki, keçi boku! tespih gibi çek çek dur!"
(Tanıtım Bülteninden)

Mıgırdiç Margosyan, Agos'ta 1996-1999 yıllarında yazdığı yazılardan yapılmış bir seçki sunuyor Zurna'yla. Usta yazar, bu denemelerinde siyasi meselelerden felsefi tartışmalara, Diyarbakır'daki çocukluluğundan cemaat hayatına, günlük ya... tümünü göster

Metin... Sevgili çocuk, bu benim öte tarafa yazdığım ikinci mektup. Birincisi anam Hınonun ardından yazıp postaya attığım mektuptu; aradan bunca yıl geçtikten sonra hâlâ cevap alamadım. Sabırla bekliyorum ama, daha ne kadar bekleyeceğimi de doğrusu bilemiyorum. Anam mektup yazmadı; çünkü okuma yazma bilmiyordu; ama sen yazmalısın. Sen öte taraftan bize yazmalısın; resimli haberler ulaştırmalısın bize!..

Unutma, ilk haberin başlığı senin de doğduğun Sivastan, Sivas ellerinden olmalı! Yaz bize; Sivasta, Madımak Otelinde yanan insanlar şimdi ne âlemdeler? Yaz bize; orada da Sivas ellerinde sazım çalınır türküsünü yine öyle coşkulu söylüyorlar mı? Maraştaki insanlardan, orada katledilenlerden bahset; şimdi ne haldeler? Diyarbakır sokaklarında aç, perişan, kendi vatanında sürgün olan insanların dramını dondur objektifinde, ulaştır bize.

Metin... Sevgili çocuk, bu benim öte tarafa yazdığım ikinci mektup. Birincisi anam Hınonun ardından yazıp postaya attığım mektuptu; aradan bunca yıl geçtikten sonra hâlâ cevap alamadım. Sabırla bekliyorum ama, daha ne kadar bekleyeceğimi de doğrusu b... tümünü göster

Diyarbekir... Hani küçük çocukların sıcak, cehhenemi yazın sıcağında önceleri Mar Toma Kilisesiyken daha sonra Ulu Camiiye dönüştürülen bu görkemli tarihi yapının avlusundaki kastallardan testilerine doldurdukları Hamravat Suyunun içine iki parça buz atıp sonra da Gazi Caddesinde, Dağkapıda, Dörtyol ağzında, Balıkçılar Başında ağzını bir tülbent parçasıyla örttükleri bu küçük toprak testilerinin başında dikilip avazlarını paralayarak Ava buzeee/Kankila goze/Memika gizee/Ha verin ava buzee! diyerek buzlu suuu/ceviz içiii/kız memesiii gibi soğuk suya geeel! ! ! reklamı eşliğinde bardağı, tası bir kuruşa satış yapan şalvarlı, yemenili çocukların ekmek parası peşinde koştukları şehir...

Diyarbekir... Hani küçük çocukların sıcak, cehhenemi yazın sıcağında önceleri Mar Toma Kilisesiyken daha sonra Ulu Camiiye dönüştürülen bu görkemli tarihi yapının avlusundaki kastallardan testilerine doldurdukları Hamravat Suyunun içine iki parça buz... tümünü göster

Doğduğu yer Diyarbakırı, oradaki Ermenileri, Kürtleri, Türkleri, Süryanileri, Keldanileri, Yahudileri, bugün artık tarih olmuş bir kent yaşantısının en içten hikâyelerini anlatan Mıgırdiç Margosyan, Tespih Tanelerinde Diyarbakırdan okumaya geldiği İstanbula hayali bir köprü kuruyor. Kafle yollarında her birinin ailesi berdan berdan olmuş, tespih taneleri gibi dağılmış anne ve babasının, oğullarının adam olmasını, anadilini daha iyi öğrenmesini sağlamak için İstanbuldaki Ermeni ruhban okuluna gönderdiği küçük Mıgırdiç, kâh bu yeni çevresinde karşılaştığı gariplikleri, kâh hasretiyle yandığı Diyarbakırı, bir türlü kavuşamadığı ilk aşkını, kimi siyasal-toplumsal olayların örgüsü içinde, büyük bir ayrıntı ve renk cümbüşü içinde hikâye ediyor. Çocukluktan ilk gençliğe geçtiği o delikanlı çağında, ailesini, kardeşlerini, Diyarbakır küçelerinde oynadığı arkadaşlarını ardında bırakan mahzun Mıgırdiç, İstanbulda kendilerini Koşun, Kürtler gelmiş! çığlığıyla karşılayan akranlarının arasına girdiğinde, geleceğe hem biraz kaygı, hem de biraz umutla bakıyor...

Doğduğu yer Diyarbakırı, oradaki Ermenileri, Kürtleri, Türkleri, Süryanileri, Keldanileri, Yahudileri, bugün artık tarih olmuş bir kent yaşantısının en içten hikâyelerini anlatan Mıgırdiç Margosyan, Tespih Tanelerinde Diyarbakırdan okumaya geldiği İs... tümünü göster