Nejlak

“Ankara Çayı, bağrına şefkatle basıp muhafaza ettiği sivrisinek larvalarını usul usul kabuğundan salıyor, evlâd-ı haşerattan dokunmuş vızıltı pikesini, ana avrat sövmüşmüş sövmemişmiş hiç aldırmadan civardan geçenlerin burun deliklerine, kulak memelerine doğru sallıyordu. Şımarık şımarık bahar müjdesi vereceğiz diye uçuşan kavak pamukları, terli enselere, çıplak alınlara yapışıp kaşındırarak milleti illet ediyordu. Börtü böcek antenini sallıyor, kıllı bacaklarını sıvazlıyordu. Danaburnu topraktaki tohuma, uçuç böceği yapraktaki bite, tırtıl yaprağa, solucan toprağa saldırıyor, peygamberdevesi alayına saldırıyordu. Çocuk yaşta beyaz bulutlar havai gökyüzünde uzun eşek oynuyor, kararsız tavırlarla kâh yavşayıp kıç kıça sokuluyor, kâh gâvur görmüş gibi kopup birbirlerinden uzaklaşıyorlardı.

Bahar gelmişti.”

Kün, yani ‘Ol’... Neleri neleri olduran bir roman, Kün. Ölülerin daha da ölebildiği -ya da tam ölemediği-, cami imamıyla ateistin birbirini ‘aydınlatabildiği’, köpeklerin (hem de Konya ağzıyla!) konuşabildiği, el kadar oğlanın kendisine el kaldıranı haşat ettiği bir âleme kapı aralıyor. Şerefsizler şerefsizliğin gözüne vuruyorlar, ‘iyiler’ canını dişine takıyor, feleğin zarı hepyek de gelse bir bakıyorsunuz altı kapı alıyor.

Sezgin Kaymaz, kendine özgü üslûbu ve hâlesiyle, yine eğlenceli ve ürpertili bir hikâye anlatıyor. Anlattığı hikâyenin heyecanıyla anlatışın neşesi yine birbirini coşturuyor.

‘Sıradan’ denen insanların ‘sıradan’ denen hallerinin ve dillerinin usta yazarı, Angara’nın kıyısına, rengâhenk bir Konya dekoru kuruyor ayrıca - Eski Konya. Eski taşra yaşantısı… Sezgin Kaymaz’ın gizemine, mizahına, olay örgüsüne, anlatıcılığına tutulanlar kadar, ‘yerliliğine’ de tutulanlar yok mu? Kün, her zevke yetişiyor, her şeyi olduruyor!

“Ankara Çayı, bağrına şefkatle basıp muhafaza ettiği sivrisinek larvalarını usul usul kabuğundan salıyor, evlâd-ı haşerattan dokunmuş vızıltı pikesini, ana avrat sövmüşmüş sövmemişmiş hiç aldırmadan civardan geçenlerin burun deliklerine, kulak memele... tümünü göster

Felsefe ve Tarih adlı bu çalışma, Yunan felsefesinin nasıl oluştuğu ile Platonun tarih anlayışının temellerini incelemektedir. Yunan felsefesinin oluşumu, toplumun geçirdiği iktisadi ve siyasi değişiklikler ile Homeros ve Hesiodosun temsil ettiği geleneksel evren tasavvurunun yetersizliğinden kaynaklanan sorunların çözüm denemeleri çerçevesinde gerçekleşmiştir. İktisadi ve siyasi yapıdaki değişikliklere bağlı olarak gelişen değerler, toplumun geleneksel değerlerinin sorgulanmasına neden olmuştur. Sorgulamalar trajedi yazarları ve Sofistler tarafından en uç noktalara kadar götürülmüştür. Düşünürler toplumun bütünlüklü bir değerler sistemine sahip olmasını sağlamak için Homeros ve Hesiodosun ortaya koydukları evren tasavvurunu dönüştürüp mantıksal açıdan tutarlı yapılar ortaya koymak çabasına girmişlerdir. Bu çabalar felsefi düşünceyi oluşturmuştur. Felsefenin oluşması ile Yunan tarihçiliği arasındaki paralellikler ve felsefe sorunlarının tarihlilik özelliği, tarih düşüncesinin gelişmesini sağlamıştır. Platonun bütün kaygısı, Atinada yaşanan bunalımların üstesinden gelmek için yeni bir model ortaya koymak olmuştur. Bunalımlara neden olan sorunların insandan kaynaklandığını düşünen Platon, insanın yapısını, düşüncelerinin temeli yapmıştır. İnsanın yaratılışından bağlayarak, onun geçirdiği temel aşamaları yorumlayan Platon, sonuçta bir tarih metafiziğine varmıştır. Felsefe ile tarih arasındaki içsel bağlılığı, Platonun tarih metafiziğinde açıkça görmek mümkündür.

Felsefe ve Tarih adlı bu çalışma, Yunan felsefesinin nasıl oluştuğu ile Platonun tarih anlayışının temellerini incelemektedir. Yunan felsefesinin oluşumu, toplumun geçirdiği iktisadi ve siyasi değişiklikler ile Homeros ve Hesiodosun temsil ettiği gel... tümünü göster

Sinema ve kitap bilgisini sınayıcı, eğlenceli bir test.

Sinema ve kitap bilgisini sınayıcı, eğlenceli bir test.

Dinler tarihi, dinleri, iptidai dinler, dünya dinleri olmak üzere büyük gruplara ayırır. iptidai din mefhumunun sahası pek geniştir; en aşağı derecede bulunan Afrika'nın Pigmen kavimlerinden yüksek seviyede bulunan zenci, yahut Polinezya kavimlerine kadar olan dinleri ihtiva etmektedir. Bütün bu dinlerin bazı müşterek tarafları mevcut olmakla beraber, onları araştırıp içten anlamak için etnolog ve sosyologların işbirliğine büyük ihtiyaç vardır. Milli dinler mefhumu ise, bilhassa antik devrin muhtelif dinlerini ihtiva etmektedir: Yunan ve Romalı, Jermen ve Kelf, eski Çin ve Mısır, Hitit ve Asurîlerin dinleri buna aittir. Onlar yalnız bir milletin ruhani malıdır, bu milletin hududundan aşmaz. Fakat bazen, milli dinlerden, bir dünya dini gelmiştir: Yalnız Yahudilere mahsus bir dinden, Hıristiyanlık husule gelmiştir; Hindistan'daki milli dini, Asya'nın büyük bir kısmında yayılan Budizmin büyüdüğü topraktır. Vazifemiz, böyle bir inkişafın hangi şartlar altında vuku bulabildiğini aramak ve sormaktır.

Dinler tarihi, dinleri, iptidai dinler, dünya dinleri olmak üzere büyük gruplara ayırır. iptidai din mefhumunun sahası pek geniştir; en aşağı derecede bulunan Afrika'nın Pigmen kavimlerinden yüksek seviyede bulunan zenci, yahut Polinezya kavimle... tümünü göster