küçükzeze

1975'te Fransa'nın en prestijli edebiyat ödüllerinden Goncourt Ödülü'ne layık görülen Onca Yoksulluk Varken, bir hayat kadınının oğlu olan Arap bir çocuğun, fahişe çocuklarına bakan Yahudi Madam Rosa'yla birlikte geçen hayatını anlatır. Ve aynı ödülü 1956'da Cennetin Kökleri kitabıyla kazanmış olan Romain Gary'nin, daha sonra açıkladığı üzere, "Yalnızca kendim olmaktan bıkmıştım," gerekçesiyle Emile Ajar müstear adıyla yayınlamış olduğu bir romandır.

1975'te Fransa'nın en prestijli edebiyat ödüllerinden Goncourt Ödülü'ne layık görülen Onca Yoksulluk Varken, bir hayat kadınının oğlu olan Arap bir çocuğun, fahişe çocuklarına bakan Yahudi Madam Rosa'yla birlikte geçen hayatını an... tümünü göster

36 saat içinde kitabınızı iki kere okudum. Okurken sürekli gözlerim doluyordu. Kitabı ikinci kez okuyuşumda hayatımla ilgili radikal kararlar aldım. Sayenizde hayatımın en keyifli otobüs yolculuğunu yaptım.
İlknur İşçi, Alternatif Eğitim Danışmanlık Hizmetleri Eğitim Müdürü

Okumamı tavsiye ettikleri kişisel gelişim kitapları, beni hem okumaktan hem de kişisel gelişimimi tamamlamaktan uzaklaştırmıştı. Örnekleri yabancı isimlerle doluydu, çoğu da çeviriydi zaten. Kitabınızı bir arkadaşım verdi; ayıp olmasın diye aldım. Çok güzeldi, gerçekten çok güzeldi.
Hesna Bulut

Bu kitabı verdiğim bütün arkadaşlarım kitap okumaktan zevk alınabileceğini öğrendiklerini söylediler. 13 yıllık hayatımda okuduğum en samimi iki kitaptan birisiydi. Kendimi ne zaman kötü hissetsem bu kitabı okuyorum; büyüleyici bir şekilde kendimi iyi hissetmeye ve hayatı sevmeye, varlığımdan mutlu olmaya yeniden başlıyorum. Teşekkürler!
Ceren Demirel

Lütfen kitabın üzerine Evde okunmalıdır! diye bir uyarı yazın. Kitap yüzünden metroda ineceğim durağı kaçırdım.
Duygu Durak

Yirmi dört yaşındayım. Hiçbir kitabı 50 sayfadan fazla okumamıştım. Kitabınızı aldım, elimden bırakamadım. Bittiğinde gecenin iki buçuğuydu. Harika bir kitap.
Orçun Yıldıran

36 saat içinde kitabınızı iki kere okudum. Okurken sürekli gözlerim doluyordu. Kitabı ikinci kez okuyuşumda hayatımla ilgili radikal kararlar aldım. Sayenizde hayatımın en keyifli otobüs yolculuğunu yaptım.
İlknur İşçi, Alternatif Eğitim Danışmanlık... tümünü göster

Meydandaki çay bahçelerinden birine oturmak geldi içimden sonra. Çünkü Erdek bir kitap olsaydı, bu çay bahçeleri ilk cümlesi olurdu onun. Gelindi mi oturulmalıydı. Bir çay, birkaç sigarayla, kıyıda kayığında ağ onaran, çapari kösteği hazırlayan balıkçıları seyretmek, bir tost isteyip, bacaklarıma sırnaşan kedilere atmak, yakın masalarda konuşulanları dinlemek, birini bekliyormuş gibi ikide bir saate bakmak iyi gelebilirdi. Gelmeliydi en azından.

Yine yaz akşamları. Yaralı tekneler, küflü sesler. Erdek’te çay bahçeleri, bıkkın orkestra, tatsız garsonlar. Ezine, Susurluk, Bandırma, burası Ankara, orası Samsun! Yalandan bayılanlar, bilmezden gelinenler, kaybolan dayılar… Uykusunda ağlayan adamlar, pişmanlar, yorgunlar. Para için mırın kırın, laf dokunduran konuşmalar. Nerede bu Türkan Şoray?

Mahir Ünsal Eriş, sokaktan gelen gürültüyü, bangır bangır Yıldız Tilbe dinleyen evleri resmediyor. Bi gevezeleşip bi susanları, “iyi olalım be ne olur” diyenleri, helallik isteyenleri anlatıyor.

Olduğu Kadar Güzeldik, gazoza doğru çocuklaşan hikâyelerle çağlıyor, zamana dokunuyor. Eriş, hüzünlü mağlupların iyimser yazarı olmaya devam ediyor.

Meydandaki çay bahçelerinden birine oturmak geldi içimden sonra. Çünkü Erdek bir kitap olsaydı, bu çay bahçeleri ilk cümlesi olurdu onun. Gelindi mi oturulmalıydı. Bir çay, birkaç sigarayla, kıyıda kayığında ağ onaran, çapari kösteği hazırlayan balık... tümünü göster

Çıktık hastaneden. Bahçedeyiz. Yeğenim kucağımda, annemle kardeşim yanımda. Bir an durdum, baktım etrafıma. Kış kıyamet. Banklarda yatanlar, ağıt yakanlar, dua edenler, domates ekmek yiyenler... Dert bir değil, bindir... Öyledir hastane bahçelerinde. Çünkü mesele hasta olmak değil, hastaneye düşmektir. Kardeşim, "Abi, bizim odadaki çocuğun babası ne dedi," diye sordu. Yutkundum, "Hiç," dedim. Dönüp yukarı baktım, adam pencereden bakıyor... Hemen önüme döndüm...

Boğazım ağrıyor...

Çıktık hastaneden. Bahçedeyiz. Yeğenim kucağımda, annemle kardeşim yanımda. Bir an durdum, baktım etrafıma. Kış kıyamet. Banklarda yatanlar, ağıt yakanlar, dua edenler, domates ekmek yiyenler... Dert bir değil, bindir... Öyledir hastane bahçelerinde.... tümünü göster