zeYnep

Büyük Fransız romancısı Romain Gary, yapıtlarının pek ilgi uyandırmaz olduğu bir dönemde, kendini büyük bir özenle gizleyerek Emile Ajar imzası altında yayımladığı kitaplarla satış rekorları kırar. Kendisi sıradan bir romancı olarak görülürken, ikinci kimliği: Emile Ajar, son yılların önde gelen Fransız romancıları arasında sayılır. İşin iç yüzünün öğrenilmesi için, Romain Garynin yaşamına kendi eliyle son vermesini beklemek gerekecektir. Arkasında bıraktığı belgelerde, oynadığı bu oyunu bütün ayrıntılarıyla açıklarken, eleştirmenleri de anlayışsızlıkla suçlamaktan geri kalmaz. Bir ölçüde haklıdır kuşkusuz. Ama Emile Ajar imzasıyla yayımladığı dört romanın yepyeni bir hava, bambaşka bir yapı getirdiği de kuşku götürmez. Kral Salomonun Bunalımı, bu dört romanın sonuncusudur. Öteki kitaplarında da bulduğumuz canlı anlatım, sınırsız insan sevgisi burada da karşımıza çıkar. Bir yandan yaşadığımız dünyayı az rastlanır bir incelikle yargılarken, bir yandan da ona dört elle sarılan birbirinden ilginç kişiler sergilenir bu romanda.

Büyük Fransız romancısı Romain Gary, yapıtlarının pek ilgi uyandırmaz olduğu bir dönemde, kendini büyük bir özenle gizleyerek Emile Ajar imzası altında yayımladığı kitaplarla satış rekorları kırar. Kendisi sıradan bir romancı olarak görülürken, ikinc... tümünü göster

Annemden gelen mektuplar giderek kısalıyordu. Kurşunkalemle yazılmış ve ayaküstü karalanmış şeylerdi bunlar. Çok da hüzünlüydüler. "Sevgili küçüğüm," diyordu son mektubunda, "yalvarırım beni düşünme, benim için üzülme. Korkusuz bir adam ol. Bana ihtiyacın olmadığını artık bilmelisin. Artık çocuk değilsin, bir erkeksin. Başkalarının yardımı olmadan da ayakta durabilirsin. Sevgili küçüğüm çabuk evlen. Çünkü yanıbaşında bir kadının varlığına kesin ihtiyaç duyacaksın. Belki de sana yaptığım en büyük kötülük buydu. Özellikle de iyi bir kitap yazmaya bak. Çünkü seni ancak böyle bir çalışma yatıştırabilir. Sen her zaman iyi bir sanatçıydın. Beni düşünme. Sağlığım iyidir. Annen." Ölümünden önceki son birkaç gün içinde iki yüz elliye yakın mektup yazmış, bunları topluca, İsviçre'deki bir arkadaşına göndermiş. Bu mektuplar düzenli aralıklarla bana, cepheye gönderilmiş. Ve böylece annem, öldükten sonra bile bana güç ve yüreklilik aşılamaya devam etmişti. Tam üç buçuk yıl boyunca.

Annemden gelen mektuplar giderek kısalıyordu. Kurşunkalemle yazılmış ve ayaküstü karalanmış şeylerdi bunlar. Çok da hüzünlüydüler. "Sevgili küçüğüm," diyordu son mektubunda, "yalvarırım beni düşünme, benim için üzülme. Korkusuz bir ada... tümünü göster

Annemden gelen mektuplar giderek kısalıyordu. Kurşunkalemle yazılmış ve ayaküstü karalanmış şeylerdi bunlar. Çok da hüzünlüydüler. "Sevgili küçüğüm," diyordu son mektubunda, "yalvarırım beni düşünme, benim için üzülme. Korkusuz bir adam ol. Bana ihtiyacın olmadığını artık bilmelisin. Artık çocuk değilsin, bir erkeksin. Başkalarının yardımı olmadan da ayakta durabilirsin. Sevgili küçüğüm çabuk evlen. Çünkü yanıbaşında bir kadının varlığına kesin ihtiyaç duyacaksın. Belki de sana yaptığım en büyük kötülük buydu. Özellikle de iyi bir kitap yazmaya bak. Çünkü seni ancak böyle bir çalışma yatıştırabilir. Sen her zaman iyi bir sanatçıydın. Beni düşünme. Sağlığım iyidir. Annen." Ölümünden önceki son birkaç gün içinde iki yüz elliye yakın mektup yazmış, bunları topluca, İsviçre'deki bir arkadaşına göndermiş. Bu mektuplar düzenli aralıklarla bana, cepheye gönderilmiş. Ve böylece annem, öldükten sonra bile bana güç ve yüreklilik aşılamaya devam etmişti. Tam üç buçuk yıl boyunca.

Annemden gelen mektuplar giderek kısalıyordu. Kurşunkalemle yazılmış ve ayaküstü karalanmış şeylerdi bunlar. Çok da hüzünlüydüler. "Sevgili küçüğüm," diyordu son mektubunda, "yalvarırım beni düşünme, benim için üzülme. Korkusuz bir ada... tümünü göster

İşte bu kitapçıkta, manevi oluşun bu gizemine ilişkin bir sözcük yok. Bu nedenle gülmekten kendimi alamadım. Orada yazılan her şey doğru, yalnızca öz eksik. Beni yalnızca anlatıyor, teşhir etmiyor. Kitapçığa iki yüz isim sığdırılmış. Şu var ki bana bütün yaratma gücünü sağlayan isim eksik. Hayatıma yön veren, şimdi beni gençlik çağıma iki kat daha çok istekle çağıran insanın adı görünmüyor. Herkesten söz ediyor, yalnız bana ses veren, sözcüklerimin ruhu olan adam hariç....Hayatımda böyle bir anı daha önce hiç yaşamamıştım. Sözün verdiği haz beni adeta sarstı ve sürükledi. İlerlediğimin farkına bile varmadan, canlanmayla değişik bir duygunun güdüsü ile bir film perdesini aşarak otomatik adımlarla büyük daireye katıldım. İrademe hakim olamayarak, kendimi, beni fark edemeyecek kadar kendinden geçmiş öğrencilerin arasında, hocadan on adım beride buldum.

İşte bu kitapçıkta, manevi oluşun bu gizemine ilişkin bir sözcük yok. Bu nedenle gülmekten kendimi alamadım. Orada yazılan her şey doğru, yalnızca öz eksik. Beni yalnızca anlatıyor, teşhir etmiyor. Kitapçığa iki yüz isim sığdırılmış. Şu var ki bana b... tümünü göster