Bir gün bir arkadaşım "sence neden insanlar kitap okumayı sever" diye sordu... .Aslında beklediği cevap değildi.. nedenini sormamı bekliyordu..."Neden?" dedim... Yalnız olmadığımızı hissetmek için dedi. Haklıydı da...Ne zaman dünya üstüme yıkılsa, kitaplara saldırırım.. Kitaplar benim panik odamdır.Duvarlarına sırtımı dayarım..Roman kahramanı elini omzuma koyar..."Üzülme" der..Biz varız...

Ne kadar çok kitabın varsa, bir o kadar yalnızsın aslında.

Kitap okudukça kendini cahil hisseden ve çoğu zaman kitap okurken 'ooohaaaa! bunu nasıl düşünmüş ya?!' diye delilenen birisiyim işte. Akıl sağlığımdan şüpheleniyorum bazen, sonra da diyorum ki üç günlük dünya, boşver. Gönlümün istediği, kitabı yağmurlu havada bir balkonda çay eşliğinde okumak ama o da her zaman olmuyor tabii. Daha çok okumaya başladığım koltukta kılıktan kılığa girerek gelişiyor olaylar. İş güç çok, kitap da çok ama hayat kısa; varayım gerisini biraz daha düşüneyim.